за (предл.) - поздрав (имн.)

Насмевнатиот лик на баба светна низ замагленото стакло - и една дланка за поздрав, и набргу топла прегратка: „Си ми пораснал, мил на баба!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Го слушнав како со топлина во гласот го изговори моето име и истовремено ми ја пружи раката за поздрав.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Белите морнарски капи полетаа угоре, за поздрав на првата пролетна ластовица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Чана знае дека Пелагија се печи на оган, туку го бара нејзиниот поглед со знак за заминување, а тоа и се случува, станува од столицата, му се приближува на Димостена, му ја зема раката како за поздрав и туку брзо и силно ги вкопува своите усни на неа пропелтечувајќи неколку зборови Прости ми Димостене за сѐ што претрпе, за страдањата заради мене, прости ми барем ти ако не може тоа да го направи Света Богородица и дедо Господ, ама на твоите страдања немав храброст да ти натоварам уште и неизбришлив срам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
ЛУКОВ: (Му се приближува првин на Младичот и му ја подава раката за поздрав.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)