за (предл.) - постела (имн.)

Жените навистина стоеле пред големиот миг на надежта да ги врзат мажите за постела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Врзан си за постела, немаш ништо да се повртка околу тебе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не се крстеле - ќе ја скршат тврдоглавоста на човечето во стуткана мантија и ќе ја омажат осаменицата, Доце Срменков не се стопил во капка восок за да не може да ја обогати со рожба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Посакував, но не можев да станам... како да бев врзан со синџири за постелата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)