за (предл.) - проза (имн.)

Живееше во еден пансион со триесет други девојки („Постојано сред смрдеа на жени! Колку ги мразам жените!“ рече таа попатно), а работеше, како што претпоставуваше тој, на машините за пишување романи во Одделот за проза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше девојката од Одделот за проза, девојката со темната коса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон го знаеше човекот од видување, иако не знаеше ништо повеќе за него освен дека се наоѓа на некоја значајна функција во Одделот за проза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не ѝ го знаеше името, но знаеше дека работи во Одделот за проза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таквите несреќни случаи беа чести во Одделот за проза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Била избрана, дури што е непогрешлив знак за добра репутација да работи во Порносек, потсекцијата на Одделот за проза која произведуваше евтина порнографија за дистрибуција меѓу проловите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некој љубопитен фанатик во Министерството ( некоја жена, можеби: некоја како малата жена со песочна коса или како темнокосата девојка од Одделот за проза, може да почне да се прашува зошто пишувал за време на паузата за ручек, зошто употребил старомодно перце, што пишувал - а потоа да достави информација во соодветната установа ).
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Влада Урошевиќ уште на почетокот на својот текст „Едно име: Живко Чинго“ го открива својот впечаток за прозата на овој автор: „Кога ги читаме расказите на Живко Чинго честопати имаме впечаток дека присуствуваме на усно раскажување.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Речовито е сознанието до кое доаѓале критичарите говорејќи за прозата на Чинго, она сознание за нејзиното потекло, иако одделните критичари поаѓаат од различни критички становишта, со разни критичарски определби - од импресионистичка до психолошката и социолошката.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Секако дека во онаа заедничка констатација оти стилот на Чинго е близок до „говорниот јазик“, согледана во редица критички и есеистички текстови за прозата на Чинго, се кријат можности за натамошни појаснувања и аргументирања кои, можеби, ќе нѐ доведат поблиску до самата суштина на прозата на овој автор.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
5 Димитар Митрев во својот есеј за прозата на Чинго забележува:
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)