за (предл.) - раче (имн.)

А кога и тоа ќе излезело од гробчето, Трајана ќе го фатела за раче и ќе го поведела прудолу по падините на Горник за заедно да пијат вода од Виданови Извори.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Подоцна, кога легнаа, го фати за рачето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ја фатив за рачето: - Виде ли сега што има зад тополите, Билјана?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И продолжува Чедо Пелагијо, утре е недела, ќе се промениме во нови пљачки, ќе ја фатиме Пеличка за рачињата и ќе појдеме до цркавата Света Богородица отаде Вардар!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не се устремуват кон влезот, полека запираат среде двор, или не запираат, туку само побавно чекорат, ја опфаќаат црквата со очите, устите не ги вражат, само дланките што ја држат за рачињата како да се претвораат во усти и тие ѝ пренесуваат некакви сигнали, нешто како зборови што прв ги слуша и не ги разбира.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајката Роса по изгледот знаеше дали треба да пушти или да земе лаф, кога поседуваше кај неа ѝ се посветуваше на малечката Пелагија, ја држеше за рачињата и ја думкаше, уживаше во нејзиното грголење што веќе се претвораше во зборови чат пат, ама не се обидуваше да го дупне кожурокот молк.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ја фатив за рачето и си појдовме дома. А таа беше молчалива и тажна. Тагуваше за отсечените елки.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ја фатив за рачето: - Виде ли сега што има зад тополите, Билјана?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се доближи до детенцето, извади од џеб шамивче, му ги избриша солзите, ги избриша и под носето, го фати за раче и праша: - Како се викаш, мило?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ја облеков Билјана потопло, зашто денот беше ветровит, ја фатив за раче и ја изведов од дома.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Одиме, Биле, - ѝ велам кротко и ја фаќам за раче. Таа послушно оди.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Трчкаа по зелените патеки довикувајќи се, се држеа за рачиња, изведувајќи вистински акробации се смееја и се качуваа по дрвјата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)