за (предл.) - мртов (прид.)

Шумоли - в срце тага налева за црноземните робја, шумоли скришно за мртви поља за села и градови - гробја.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Јас немам такви амбиции, но немам ниту намера да исчекорам од мојот став дека кај нас, ако не те прогласат за мртов, не стигаш никаде.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ритмично уфрлам pop-corn во уста и ненаситно го голтам своето четиво: тука можам да дознаам дека Elvis Presley е жив, за тоа впрочем, сведочи жупникот Sam Beatty; дознавам дека Gary Cormier изградил подморница во својата гаража; дека Claude Marquezy, ограбувач на банки убиен пред неколку години, и понатаму ограбува како дух оставајќи им ги своите отпечатоци на немоќните полицајци; дознавам за мртвите домашни галеници кои се враќаат дома како духови;
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Татко внимателно го прочита расказот, благо ме прекори со глас на тивка човечка камбана, кој не престанува да одекнува во мене: „Сине, зошто без да знаеш дали Бог постои, ти го прогласуваш за мртов!”
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нејзината несреќа, ако ми зборуваше за тоа, што не верувам, за мртвиот Борко, за коските и черепите горе во планината од еден злостор, за нејзината излаганост во сѐ што имала и што немала, врвеше крај моите уши неслушнато.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Оттурете малку и за мртвите...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Се претставив за мртов, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Всушност, сѐ уште му се спротивставувал на стравот и се калел за дни во кои еднаш или повеќе од еднаш и самиот ќе стои под сенката на смртта и се сеќавал на суровите подбиви на некои од дружината со престарениот Симон Наконтик (така е, старецот престарел во тие дни), а пред тоа ги гледал шегаџиите како со насолзени клепки се молат пред манастирскиот олтар за мртвите, за Дмитар-Пејко, Неделко Шијак, Јане Крстин, Пеце Дановски, Борис Калпак и, секако, за запалениот Крум Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се молел. Им нудел на коските дел топлина од својата младост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Блескотната светлина им ги подзамижува очите, а чадот и силната миризба на темјанот додека палат свеќи за живите и за мртвите полека како да ткајат едно невидливо платно околу нив што ги одделува од многулудната маса за да можат да бидат сосема сами кога ќе дојат да се поклонат и да ја целуваат мајката Богородица.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
За кого беше цвеќето? За мртвите или за љубовта?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ама јадеме сосила, се мачиме. Мораш! Атер за мртвите. Ако не јадеш ти и тие не ќе јадат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се женев во сенокос, околу црешни берење. Тогаш дојде грнчарот Толе од Вранештица и продаваше земјени посатки за раздавање. За мртвите на Дуовден.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не, не сум мртов. За мртвиот секој прашува: кога умре, како умре, одошто? Не прашуваат само за оној што е на умирање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мажот ти е мртов, велат, сметај го за мртов. Можеш и за душа негова да раздаваш, велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не го знае жената ни за жив ни за мртов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)