Во онаа полупоспана состојба (кога мракот не е само темнина) овие зборови ми прозвучија како сожалување но истовремено и како закана.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Како провокација ми прозвучи и она забелешка на иследникот, и тоа среде испитувањето, дека постоеле моменти кога будноста попуштала.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Таквите околности не смеат да се користат“, гласеше неговата опомена.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)