Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Наместо имателот на предметот, и исто како тој, одговара лицето на кое имателот му го доверил предметот да се служи со него, или лицето кое е инаку должно да го надгледува, а не е кај него на работа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кога ме фалел кај султанот, Беадин-паша му кажал и за ова и кога неговото величество ме прими кај него, ме праша и за тие работи.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во сето тоа кај него, и што е обикновено во таквите случаи, немаше некој систем, но подоцна, кога стана прашање за историјата на неговото семејство Кочо, видов дека е неверојатно прецизен.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тој беше строен, човек со мерак убаво да се облече, а она што кај него понекогаш ќе ни се стореше одважност, беше изгледа повеќе инает или, што е поточно, тврдоглавост.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Добро, не велам дека сите ние не сме во некоја мерка противречни, но кај него противречноста беше претенциозна и предизвика големи последици.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Мајка му на Ордета, останата вдовица со тоа единствено дете, дојде кај него и му се припрати со молби и заколнувања: „Златен нунко, ти ќе ми го водиш детено во Сосрија.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Кај него беше констатиран почеток на костна туберкулоза, и требаше да се лекува.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Соколе, - рече Гога, - машково ѝ е братучед на другарка ѝ. Тие двете идат кај него дома.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

А Лангачот вели дека само од тоа живеел. Дома кај него немало ништо друго.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

„Сеедно, но ти веројатно одиш често дома кај него, нели?“ - ми вели и ми пика чоколада.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ги виде сите свои робови и робинки пред себе; ги виде и убавите и млади невести Доста и Дунава Макреви, ја виде и бела Бојана Жиовката, па погледот му падна и на Доста Рожденката, околу која толку години се вртка, но сега кај него немаше ни зрнце милосрдие, ни зрнце мерак, ни зрнце човештилак.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Овој не се изненади кога го виде Мита, бидејќи Мито често идеше кај него за интервенции.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Таа се користеше од неговата благонаклоност, живееше кај него, јадеше, пиеше издебело — што се вели, а сосем малку работеше.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Како и порано, пак Толе отиде кај Андона и овој го покани да преспие кај него, ама сега веќе начисто дека Толе е излезен од дома.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Така гледајќи ги, крвнички, тој бараше само едно: да ги најде вистинските бунтовници, иако сега сите му се гледаа кумити и бунтовници, та во својата врела глава си ги претставуваше и децата од две години како пораснале и станале кумити.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

По недела две се најде отепан Турчинот, Катил Шериф, на патот за Прилеп; по друга недела две Тоше Налев им стори абер дека го видел Толета во Битола како се шета по атпазар, та се осмелил дури и на ан кај него да појде и да му ги побара седумнаесетте лири што му остана должен Јован Сиве во Старавина.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Биди слободен, мајка Б'лгарија има еден залаг леб за вакви како нас. — Го утеши Јован и, откако се почестија сите, ги покани Толета и Митра кај него на гости додека се сместат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Наместо на уролог, голем дел од оболените одеа кај него и со три баења куро веќе им беше излечен.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Оттука, независно од комбинациите на субјективните и објективните причини, Бојсовите родители не ја исполнија својата прва должност како родители кон своето дете: кај него да создадат чувство на сигурност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ова отсуство на присност и топлина сигурно не беше потпомогнато од фактот дека „тоа беа тешки времиња и имаа силно и заканувачко влијание на мене како дете.“

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Играјќи се овчар - со стапот (претходник на неговиот „Евроазијски стап“, како што тој и самиот признава), а „едно имагинарно стадо се собра околу мене“ - Бојс станал сопствен родител.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Исто и добриот примаш - си го знае ли занаетот, игра ли мајсторски со гудалото по жиците од виолината, - никој не праша, дали му е кадрава косата, дали му се бели забите, и дали му е колосана кошулата, - кај него е главна музиката.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Кога се враќаше дома навечер од корзо, Баге прво ќе свратеше кај него и ќе го кренеше на раце како рулче - беше лесен како перце и сув како лешник.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Дојде до кучето, клекна кај него, провлекувајќи ја раката низ неговата густа сива грива.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Дојде до драстично намалување на забраната за вршење на работа од 1-5 години на само 30 дена(!) за работодавачот кој во рок од две години го повтори прекршочното поведение и кај него се затекне лице кое нема засновано работен однос, а надлежниот инспектор на труд, за овој прекршок поднесува барање за поведување на прекршочна постапка (чл. 39 од ЗИДЗРО/септ.10).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

И потоа го замислував како да го слушав како малку фалбаџиски им раскажува на луѓето сред село употребувајќи ги зборовите што сега јас му ги ставав в уста: "Бурнав на портата кај него, како секогаш без теклив, да влезам кај братучедот Методија, ама портата однатре затворена, а и резето однадвор не е ставено.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Јосип се насмејува и продолжува да оди спрема пругоре спрема кај него.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Добра ноќ, изговараат по него главите на сојовите кои живеат и работат кај него, на неговиот имот, и поздравувајќи се меѓу себе и со Васила Митрески, тој останува пред Северна порта за да ја затвори, си одат дома си, капнат а и од умор и јадосани.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А штом ќе помине времето што си погоден со компанијата, се разбира ако не ти е арно таму, ќе му пишеш да те земе кај него. Разбираш?...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Но младите сопруги и сопрузи, чии газиња кога тие се раѓале доктор Станеф ги плеснал за првиот плач, сега доаѓаа кај него како пациенти, исто како што порано правеше претходната генерација.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тука му асистира на белгискиот скулптор Оскар Џасперс и кај него ја изучува вештината на дрворезот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Следејќи го својот маж на повеќе дипломатски мисии, таа по неколку години живее во Копенхаген и Токио, сѐ до преселувањето во Брисел 1936 година, кога нејзиниот маж е наименуван за амбасадор во Белгија.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Прашав што треба да направам за таа средба, од која, како што мислев, зависеше мојот углед кај него.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Димко отиде на занает кај коларот од соседната улица, Аким пак се врати кај својот мајстор во слаткарската работилница, Баждар преседе некое време зад катинар потоа се изгуби од улицата кон онаа страна на Вардар и му стана помошник на еден рибар, за некое време остана кај него на работа да ги печали тврдите залаци на црниот леб, онака како што никогаш не ги печалел.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Го разгледував скришум и размислував за промената кај него, пораснат ли е или ослабен?

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

И потем, гледајќи низ мене, замислено рече: „Гласот Ж, буквата Ж, кај него ја има а кај нас не. Се прашувам: зошто?“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И само еден чекор оддалечи се од ѓаволот и записот таен станува невидлив; и врати се пак кај него, и пак ќе го видиш!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Го гледав: беше речиси неизменет, како да не стареел, како да немал време да го направи тоа; само брчките на челото му беа некако поистакнати, како некој запис да имаше на челото, господин судија, како да е тоа линија на животот што наместо на дланка, кај него се преселила на челото.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Онаков, дома да го однесеш во Орландо, никој нема да го познае.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И тогаш одите кај него на Апер Маркет и од петни жили стискаш да не одиш во тоалет, зашто тоалетот е тужибабата, мечтоубиецот...

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Неколку пати дури и одела по десетина дена да седи кај своите родители и пак се враќала кај него.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Скоро цела година, иако разделени, се обидувал да ја натера повторно да се врати кај него, но, напразно.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Се разотиде народот од кај гробот на Сане Сандин, уверен на гласот ангелски, зашто божји знаменија кај него беше видел: сакаш сребрени облаци околу главата, сакаш златна роса врз неговите чевли.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Во замена за тоа, ако еден народ добие политичка слобода или се исполни нешто друго важно за народниот живот, без негово или со мало негово содејство, тогаш кога кај него нема уште изработени народни идеали или ако се изработени не се усвоени од сите членови на народот, тогаш, во таков случај, народот не ги цени народните идеали и, како човек без определена цел и програма за работење, се фрла ту на една ту на друга страна, правејќи го тоа не затоа што е убеден оти така треба да биде, ами затоа што гледа дека има околу него луѓе што постапуваат така или инаку.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

На 13.11.1903 год. утрото по разговорите со К.Мисирков и Ст.Јакимов кај него дома во Софија, Е.Спространов му пишува на бугарскиот министер-претседател Р.Петров: „Пишувајќи Ви ги моите лични сфаќања за иднината на мојата татковина Македонија, ги имам предвид големите опасности што се кријат во сепаратистичкото национално движење меѓу еден дел од македонската интелигенција, кое зад себе веќе влече и македонски народни маси, особено во Југозападниот дел на Македонија, со центрите во Охрид, Ресен, Битола и Прилеп”.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Бидејќи театарот е поле на кое јас би сакал да биде регистрирано моето творечко битисување, апологетите на мојот став ќе ги барам токму кај него.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Гапка кај него ги чува клучевите од оставите и од подрумите; клучот од големиот сандак, што стои во неговата соба и од средишната остава Иван Иванович го носи со себе и не сака никого да пушта таму.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кај нив тоа беше луксуз. Кај него беше нешто сосема друго.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кај него беше и тоа бунило, како што беше најсилно и сѐ друго, и машкоста, и инстинктот со најмалку напор од сите да изнајде нешто, со што ќе ја засити и својата глад, а и гладта на другите, со крвавите остатоци зад себе.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Она умирање, кога нема што да се прави со себе, сите го имале барем по еднаш во својот живот; разликата беше само во тоа што кај него сѐ беше неспоредливо поголемо.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Овој сега е во состојба да ти рече сѐ, а јас го знам и како човек, што знае да биде и молчелив како земја,особено кога ќе појдиш кај него по белешка за исплаќање на твоите трудоденови.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Им подаваше, бргу, ракофатно, од зад својот тезгав, ставаше на тие дланки од храната, ги нахрануваше и ги испраќаше да си одат од кај него, сити.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кај него таа е обновена, прочистена од грубите милувања на морнарите од трговските бродови.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Лесно се влегуваше кај него, а тешко се излегуваше; кога ќе почнеа луѓето да си стануваат, ќе речеше „Чекајте уште една чаша за последната молитва...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Знае тој што сака, нема кај него погоре и подолу.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И ќе се молам, цела ноќ ќе му се молам на господа, поскоро да ме прибере кај него, кај децата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ние ќе ти најдеме маж, вели, и ние ќе те одведеме кај него. Ако можите сосе петте гробови да ме одведете велам, сосе петте мртви деца.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кај него никому петелот не му пее.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И добро печалел, ама парите не му траеле, Скинати џебови носел, Едно кусо време кај него поработил и Јоше Свирачот, па тој кажуваше како ги трошел парите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Не оди кај него, му велам, нека не те лаже, Не те вика тој за играње, му велам, не те води на арно место. Сам нека си игра, велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Еве, да ми го паметуваш зборов: ако ме дадете за него, на самата свадба, на самата веселба, дома му кај него, ќе се отрујам.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Еден период Серафим бил момок кај него. Тука се оженил со Резика, слугинка на имотот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Мислеше на далечната планинска земја Босна (отсекогаш при помислата на Босна имаше кај него нешто темно), која и самата светлост на исламот можеше делумно да ја осветли и во која е животот, без каква и да е питомост, сиромашен, штур и одвратен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Везирот му обрна внимание на муалимовиот натпис во стихови, пополека ја крена раката и двапати го прецрта целиот натпис.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Впрочем, тој се трудеше да си ја засили значајноста со голем број други средства, имено: го воведе правилото пониските чиновници да го пресретнуваат уште на скалите, кога тој доаѓа на работа; никој да не смее директно да влегува кај него, туку сѐ да тече според најстрог ред: колешскиот регистратор би му реферирал на губернискиот секретар, губернискиот секретар – на титуларниот или, пак, како ќе му дојдеше, на некој друг и, веќе на овој начин, работата да стигне до него.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Згора на сѐ, да ме земе кај него.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ете, знаеше дека управата секојдневно војува со Кејтеновиот син и немаше изутрина тој прв кај него како изулавен да не налета, над неговото креветче.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

По многу такви заеднички насладувања на очите, таа еден ден ја тргна штицата од преградата што ги делеше алињата која претходно ја имаше отковано, и се протна кај него.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Кај него знај и некој од повидните битолчани да дојди и да нарача неколку пара чевли.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Климент Камилски до доцна во ноќта пребаруваше во своите речници и енциклопедии, книги и поранешни записи, за да ги одреди петте навистина опасни зборови, во продолжение на петте третирани, во утрешната средба со Татко која беше закажана кај него.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Првин бараше зборови кои можеа да се најдат во толковна низа според сличност и дополнување на претходните, но, сепак, најпосле запре на зборовите: инает, севап, атер, рушвет и калауз.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ги нашле, како кажуваше, Ибраим Ибраим, в зори или подоцна, по една спогодба на завојуваните за кус мир за кое време ќе се соберат мртвите и ранетите; подоцна, по некоја година, еден човек без нога, ќе се потпира на патерици и на слеп човек, катадневно да седат обајцата во чајџилницата на некој Тефик Рамо, човек со задув и срдечен кон секој кој што, дури и првпат, дошол кај него на чај или кафе.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Но, еве го најважното, бате. Што мислиш, што е тоа што ѝ се сторило сомнително кај него ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тоа беше оној ден кога појдов кај него со надеж дека Лена овој пат ќе го прифати разговорот за работи за кои не можев да дознаам од друго место.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Двапати се качив кај него горе. Тој се изненади. Знам дека не се надевал.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Обично седеше затворен во одајата и го везеше гобленот. Ако некој влезеше кај него, го криеше гобленот.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Или можеме директно кај него дома - тоа е на два чекора. Како претпочитате вие?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Во почетокот мислевме дека уште некој се вселил кај него, но тогаш испадна дека и двата гласа се на Били.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Да договори. Со Хелвиг. На пример, зошто не одат прво дома кај него.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Кај него ќе ги остави ѓакот и тој ќе ги продаде сите тае работи и колку ќе чини „кабул“, толку ќе внесе во манастирската каса, која всушност беше Сталевото ќесе.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ги собраа со Петрета и Кулета јајцата и поскурите, им даде и ним по дееетина дваесет јајца, по две-три поскури и му ја нарами торбата на Петрета да ја однесе кај него, оти толку беше „лесна“ та сам, така стар, не можеше да ја однесе.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Поп Петко си го поклопи цело Витолишча и кај него ништо не се измени. „Оче наш“, „Свјати боже“, „Господи, помилуј“, останаа истите.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А сега главната работа го тера да оди кај него.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но кога си помисли на поповскиот живот, на сите оние облаги што ги уживаа поповите, тагата го остави и во душата сети леснина и така радосен си дојде на манастирот и му ја предаде иконата на дедот Сталета со изјава дека не мисли веќе да се главува кај него.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Крсте се поокуражи. Го сврте магарето кон човекот и кога наближа на десетина метра и се убеди дека навистина е Ристе овчарот, рипна од магарето, го извади секирчето и се загна кај него.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Кадијата се наврати нешто во кадилакот и кога погледна преку прозорецот и ги виде селаните на чело со добро познатите нивни водачи поп Јаков, Димитрија и други што беа пред две-три недели кај него, јасно му стана дека не идат олку луѓе кај него за арно.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

На мојата молба Абе бај Наси да дом на во празното место додека не се симнат моите уд горе? тој гласно и задоволно се раскикоти што беше доволен одговор, а тоа што кажа пак Не му се праи ќефот на то Нанчо абагу да те пули там, му и мрсиш конците! беше и потврда и уште истиот ден си ја зедов торбата и книгите и се преселив кај него.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Вангел, сфаќајќи што исплука од својата погана уста, побрза да се оддалечи од кај него.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Крцкањето и цивкањето на пружината, шепотот на Нанчо во кој навираше неговата страст или она женско Не, нее, не така... полекааа... од ноќ во ноќ сѐ побезобразно, сѐ поотворено, сѐ понападно, уште пред самиот да ми рече дека му пререкле од мензата дека треба да си заминам оти скришум ме ранел од таму, појдов до мојот вистински вујко, братот на мајка ми, кој во тоа време имаше навистина светла, просторна и убаво наместена одаја во една од зградите на Автокоманда со молба да ме прибере кај него додека дојдат моите од Војводина.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

„Ти, ти...“ му рече милиционерот и со прст, како што се повикува потчинет, му даде знак да оди кај него.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ама што ќе правиш, тој сега стопан, јас, како што знаеше, со цела фамилија момок кај него. - И пандур, - рече Коте.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Ненадејно зад него нешто шушна. Тој се сврте и погледна. Кај него идеа Горјан и Огнен.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Кај него јадев, пиев, ноќе ви додевав на сите.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Јоне отиде кај него и некако успеа да го доведе.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Кај него ќе одам, си рече Бошко.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- Кај него.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

За ова со Бошка тој реши да ја сврши работата, ама кај него да не оди – па макар пукнал.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Ако ме разбравте што ви реков, сакам да одите кај него и да се смирите со него оти не да сте повиновни, туку зашто сте посилни – треба да бидете подобри.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Туѓа вера, наш Ѓавол! Кај и да си кај него да си! Анатемисан Натемаго!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Подоцна учителот го остави на мира: едноставно само ќе минеше крај него и очите ги вртеше настрана, зашто ако запреше кај него, голем дел од часот ќе му минеше во неврат.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Трчам кај него, не можам радоста да ја додржам, што се вели, а тој ми вели: Зошто крадеш?