кај (предл.) - ќе (чест.)

— Ами кај ќе ода в реката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Аман Толе, аман внучко! Кај ќе и најда јас толку пари, та за сакми, колај работа, и три да ти донеса!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се фатија некои и од милосниците на чаушите и сејмените, та ја донесе тој натемаго и црна Стојна Ѓупката, милосницата на Аќифа. И кај ќе се фати — до Проќа Толева.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Туку ти којзнае кај ќе бидеш со служба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И спрснав по гробиштата вдолж и попреку да барам кај ќе ме закопуваат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Кај ќе даде Господ- рече попот. – Не ќе се најде ли некоја плевна, некоја зимница... Додека да згрмадам нешто.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Пат како пат“, рече Жабе. „Кај ќе брзаме?“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
СОФРЕ: Зборот, шура, кај ќе го носиш таму оди.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Куткај, куткај! Кај ќе ја втасаат жената, тука ќе ја налегнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ние, пред него, сѐ отворено: — Утре, кај ќе бидеш? — Таму и таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да одиме, ми вели Анастас. Кај ќе одиме, му велам, во таа голема и жешка земја.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Бевме веќе готови да излеземе од куќата, го подготвувавме стадото и нешто друго што имаше останато во куќата кога дојде Цале Ангеловски кој ни паѓаше некој роднина, но не знам што, и му вели на татко ми ...а бре Митре да не си полудел, кај ќе оставиш татковство и ќе одиш во друга земја?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Пари? Кај ќе ги најдеме? праша друга, ковчеста и подвиткана.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
СТЕВО: Ќе ми пораснат крила. Ќе ви треба двоглед да ме видите. СИМОН: Кај ќе леташ?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
СИМОН: Курво една. Кај ќе ме допратиш ти?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Како извор како глечер што под карпата се буди Искачен на лесни нозе а со копита од кремен Облак пенлив што го знае секој камен секој срт А по дното на поилото само еднаш кај ќе згазне растат млади месечини.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кога ќе фрлеа поглед кон сонцето ќе им се пристореше дека ноти потскокнуваат во виножитото ама кај ќе им текнеше баш тогаш на Моцарт и сомотските виенски валцери!?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
По нивните плитки води до каде ќе стигнам Слушам како умира времето Од есента во студот останува еден плод што праша со усните модри кај ќе стигнам.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)