кон (предл.) - врата (имн.)

Се брзам! – наоружан до заби, тупкаше со малите ножиња во место, како да подскокнува, и така одеднаш лесен во одот, одлета кон вратата...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој стана и, како во недоумица, тргна кон вратата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Над реката Вах во Пјештани има два моста, едниот е за сообраќај а другиот за пешаци, оној што води кон вратите на Купелниот Остров, во Пјештанските бањи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Праќаат некаква луда жена за да ја растури мојата среќа, мојот живот… (Оди кон вратата што води кон балконот, ја отвора, ја разгледува и размислува) Ете, откаде ја качиле на балконот…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
МАНОИЛ: (Со гола кама во рацете потрчува кон вратата.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Ти оди, но јас ќе се вратам дома (Тргнува кон вратата)
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Се потпре на неговото рамо и почна да му шепоти, покажувајќи со главата кон вратата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Туку, во еден момент, тој запре. Погледот му се управи кон вратата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не, „само една минута ќе останам“ - си рече дајреџијата и посегна кон вратата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Без да погледне некого или да се поздрави, директорот Владо се исправи и, тетеравејќи се, тргна кон вратата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Го сврти погледот кон вратата. Го бараше Х.Х. Тој штотуку се врати.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Масата на која ги пишувам изјавите повеќе е осветлена од претходната ноќ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Секогаш кога влегувам во просторијата за сослушување иследникот стои пред прозорецот со грб свртен кон вратата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иследникот ја вади левата рака од џебот, но не се свртува кон мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нејзиното крупно тело скокна кон вратата и истрча на терасата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој покажа кон вратата, таа тргна, но ливчето ѝ падна без таа да забележи; класниот стана, го зеде, Луција веќе беше надвор; Фисот го прочита и се вцрви (беше ќелав, но жилав маж, со брада, и јас првпат видов дека брадата не можеше да го сокрие неговото црвенило, оти ќелата му пламна како да е лице).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И кога стигнав до неа, откако ја отворив, се свртев, и видов како Ева ја дои Амалија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледајќи си ја дланката на која беше невидливата трага од усните на Ева, бавно тргнав кон вратата низ која се излегуваше од бараката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мама ќе потрча кон вратата, додека тато го стега наслонот на фотелјата со побелените прсти.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Влегува Неда. Таа се обѕрнува околу себе, наслушува, потоа оди кон кујната, проверува низ пукнатината од вратата што прави Фезлиев и дури по сето тоа се упатува кон вратата од собата каде што е Иван.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
На отворањето од вратата Луков отскокнува и го управува револверот кон вратата. Методи застанува.) Сам ли си?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Иван посега во пазувата и го вади револверот. Зазема позиција на одбрана кон вратата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
МЕТОДИ: Не грижи се. (Го зема писмото. Трга кон вратата.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не можев да се здржам да не залипам во тој свој прв ден на понижената машкост и ги слизгав прстите на десната рака по нерамниот ѕид барајќи нешто тешко и силно за одмазда но тој веќе одеше назадечки кон вратата и пушташе да му се издолжуваат забите во отворената уста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лежејќи замавнав со нога. Отскокна и го бутна триножецот со празен чанак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сакајќи да покаже страв пред неа, појде кон вратата; се сопна на триножецот, и застана, тивко прашувајќи кој е.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не знаеше што да чини кога човекот го фати детето за рака и појде кон вратата, со бавни чекори.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Па јас одам, рече за себе и се заниша кон вратата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ранетиот се возбуди. Клекна зад воденичкиот камен и ја сврте пушката кон вратата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Како ученици на крај од часот, господата академици се втурнаа кон вратата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Да се пречекори тој раскин кого што луѓето како и да не го забележуваат иако кој знае што воопшто забележуваат тие мрачни луѓе што се качуваат во вагоните на метрото за потоа да се симнат, што покрај превоз бараат тие луѓе што се качуваат пред или по за да пред или потоа се симнат, а што само се поклопува во некоја зона на вагонот каде што сѐ е однапред решено со тоа што никој не може да знае дали ќе излеземе заедно, дали прво ќе се симнам јас или пак оној слабичок човек со ролна хартија, дали онаа баба во зелено ќе продолжи до крај, дали тие деца сега ќе се симнат, ма јасно е дека да бидејќи веќе ги собираат тетратките и лењирите, низ игра и смеење приоѓаат кон вратата додека таму во аголот некоја девојка се стабилизира за да потрае, за уште многу станици да може да седи врз конечно испразнетото седиште, а таа девојка е непредвидлива.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Жолтото месо на тутунот зацврче и умре во црна облека. „Морав, докторе. Простете“, погледна кон вратата Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Мануш го стискаше списокот во влажните дланки и ги криеше очите за да не го предадат. „Да“, рече и побрза кон вратата не можејќи да се совлада и самиот нешто да не каже.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој стана и тргна тешко кон вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој се поздрави со г-ѓа Парсонс и тргна кон вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Остани каде што си!“ рече гласот. „Сврти се кон вратата. Не мрдај!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Тоа се децата“, рече г-ѓа Парсонс, фрлајќи полуисплашен поглед кон вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вика, се трга... Се повлекува кон вратата...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се исправи, ги крена свеќите и забележа човечка прилика, иста онаа што порано ги следеше; во рацете имаше секира и стрчна да го удри; полковникот исплашен, му ги фрли свеќите во лицето, инстинктивно се фати за појасот, но пиштолот го немаше со себе; свеќите го збунија напаѓачот, и тој ја фрли секирата кон полковникот, но тој се поднаведна и таа профучи над него удирајќи во ѕидот. напаѓачот почна да бега, а полковникот стрча по него кон врата; во дворот се покажа калуѓер кој одеше да ја затвори црквата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Италијанецот или се налути, или му се слоши, стана, тргна кон вратата и при тоа ги забра чашите и чинијата од масата, ги бувна на под и излезе надвор.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Брзакот застана пред столиците поставени како перустија, со врвот кон вратата, така што Комисијата и публиката му беа од левата и од десната страна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се исправи несигурно тргна кон вратата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Братучедите како да се чуваа да не видат некој срам, се свртеа кон грб кон врата и гледаа преку авлијата кон зајдисонцето каде што небото со стемнувањето потемнуваше добивајќи ја мрачната боја на дното на езерото.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Методија, целиот во недоумение почна да ги загледува кон вратата за да види што е ова со матарката.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Сус! – присторе Луман и тргна кон вратата. – Ајде!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И тој јурна кон вратата. Но уште не беше излезен, во собата се чу слабото гласче на Зоки Поки: - Немој, Драгане...
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Татко ми, како секогаш откога се разболе, молкум читаше во фотелјата, со грб кон вратата, далеку од куќата, во ужасната осама со која се мачеше себе си и другите, во која тонеше упорно, тврдоглаво, обземен од сопствената слабост.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Затоа се обидував да бидам колку што е можно повеќе тивок, а кога ќе почувствував дека нема да можам да се исконтролирам ја пуштав водата од тушот да тече во кадата и така да го подзатскрива мојот звук.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Видов дека и другите се по влечки, па чекав проблемот сам да се разреши додека сите тргнавме еден по друг кон вратата од која дента мистериозно исчезнуваа и се појавуваа моите братучеди носејќи тенџериња и садови.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Звуци на отклучување на вратата. Соња поаѓа неколку чекори кон вратата.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ДИМИТРИЈА: Чекајте го вие свети Харалампие ако сакате. (Поаѓа со количката кон вратата.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Соња поаѓа неколку чекори кон вратата. Вратата се отвора.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Сандри се стресе, зашто помисли дека бегот видел како тој досега само шараше со очите низ одајата, и особено кон вратите што требаше да се отворат за послужувањето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)