кон (предл.) - извор (имн.)

И наеднаш, иако не можев да го видам, го слушнав неговиот глас: - Понекогаш потрагата по она што нам ни се причинува вистина, фрла грда сенка и врз најдобрите намери - слушнав како му реплицира на иследникот човекот затскриен зад светлината што беше вперена во моите очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова го зборуваше со некој друг тон, можеби укажувачки или изнасилено доверлив; згора на тоа не беше свртен кон мене туку кон изворот на светлината што беше вперена во моите очи, и дури тогаш сфатив дека иследникот и јас не бевме сами во просторијата на катот; дека тој не спори со некои од моите изјави туку се обидува мојот случај да му го образложи на непознатиот гостин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Објаснувањава веројатно беа упатени кон иследникот бидејќи овој се насмеа и рече: "Разбирам разбирам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Но и покрај грешно избраниот пат и произволно донесените заклучоци, потрагата на младиот човек по вистината треба да се сфати како разбирлив чин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кучињата, лаеја, налетуваа на нешто што не се гледаше, онаму, на патеката кон изворот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Долу, на стотина метри под нив, забележаа едно девојче како со две стомниња в раце брза кон изворот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа пак свалка грутка и ја насочи кон изворот, кон дрвјата што беа над него.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)