кон (предл.) - сино (имн.)

Исправени нагоре кон сините светови на тишината, неговите мисли и мислите на брат му пловеа заедно со неа, безгласни, ведри меѓу островите од облаци кајшто спијат дивите молњи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Седев во фотелјата и ја гледав птицата која неколку мига стоеше на една гранка на разлистаното дрво пред прозорецот, а потоа се вивна кон синото небо во кружен лет и побуди кај мене чувство на радост од слободата на летањето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ја гледав птицата која неколку мига стоеше на една гранка на разлистаното дрво пред прозорецот на мојата канцеларија, а потоа се вивна кон синото небо во кружен лет и побуди кај мене чувство на радост од слободата на летањето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тетка небаре ја следеше внатрешната линија на моето љубопитство, на времето разделно, па продолжи: - Една вечер пред заминувањето, стариот прилепски кадија му ја отворил до дно душата на татко ми крај чашката ракија и погледот упатен кон сините езерски далнини: „Пријателе мил, дојден сум да се збогувам со тебе, со Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Уште еднаш мислата ѝ полета кон синото плико каде што имаше патоказ за нејзиното појдовно истражување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И повторно глетката кон синото море ни ја сечат незаобиколните бункери како бели куполи на цркви и џамии.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)