кон (предл.) - југ (имн.)

„Ех! Камо сега некој Толе Паша да се јави однекаде в грб!“ си помисли Златков и длабоко издивна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа Попов, Циле, Сугарев и другарите не им помогнаа на овие што беа сега овде опколени, но затоа пак тие се извлечкаа без жртви и опасност од опколување.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во самата вечерна мугра се влечкаше Ѓорчевата чета по ридот кон југ и за неполни два часа дојде до Маргара каде што се стави со главниот штаб и сите што беа со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја ослободивте ли, бре мажи, мајка Македонија?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Каде ли се Иван, Циле и Горѓи што ги нема да се јават? — се прашаа во себе Тодор, Петре и сите живи четници, не можејќи да ги слушнат грмежите од пушките и бомбите од Ливада, каде и нив Бахтијар ги нападна, но благодарение на честата гора овие лесно се префрлија на Ленишко, кое не беше опседнато, та над самото селце го заметнаа трагот и удрија кон југ, заблудувајќи го аскерот со сражението на Лигураса.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турците помислија дека четите се движат кон исток каде на ЛиЃураса веќе беше започнато сражението од Златков, Железаров и Пешковчето, та место да трчаат по овие што побегнаа кон југ, тие се назагнаа на исток, убедени дека натаму бегаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вљубени во бреговите и плажите, ртовите и гребените, карпите, полуостровите и линиите на брегот, тргнавме последниот ден од рамазанот, откако успеав да го совладам егзотичниот менувач на реното, низ буганвилии и низ заслепувачката сончева светлина источно од Тангер кон карпите на ртот Спартел, кадешто Гибралтарскиот теснец се сретнува со Атлантскиот океан, а од таму покрај брегот кон југ низ со риба богатиот Асилах до од пат тргнатиот крајбрежен парк наречен Дипломатска шума, кадешто застанавме за да пливаме.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
По заземањето на Прилеп британската воена мисија Bethesda на 23 септември 1944 година го известува Force 399 дека “германските трупи сега се враќаат по патот од Скопје кон Градско, а потоа кон Прилеп-Кичево и кон југ.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Многу важни цели спаѓаат во оваа област на растојание од 200 км. од север кон југ.“
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Задниот дел од поткровјето постепено стануваше Билиева област. (Били беше еден од првите Фектори- момци).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ми беше мило што Кенеди беше претседател; беше симпатичен, млад, паметен - но не ми значеше многу што е мртов.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Она што навистина ми пречеше се телевизијата и радиото кои ги програмираа луѓето да бидат тажни. (...) Неколку месеци подоцна дознав дека зградата на компанијата за куки и јажиња ќе биде раселена, па затоа во ноември најдов друго поткровје каде Џерард и јас ја пренесов­ме целата опрема - платното, боите, четките, ситата, работните плочи, радиото, крпите, сѐ - во новиот простор кој наскоро ќе стане Фектори. (...) Фектори беше голема околу 20х30 метри и имаше прозорци свртени кон југ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вниманието, за миг, му го одзеде јато бели галеби кои слетуваа крај реката продолжувајќи го потоа летот кон ѕидините на тврдината. Lетот на галебите, во мислите, го водеше кон југ, му ја оживуваше надежта дека ќе биде можно, еден ден, да го следи новиот крак на патот на јагулите, кон морето и кон океанот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тоа беше една мала валтичка, заштитена од северните ветрови, а сета свртена, подадена кон југ, кон сонцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И речиси секогаш, по прелетувањето на жеравите кон југ, доаѓаше студ, паѓаше снег.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Над Гогов Валог прелетуваа жерави. Каде? Кон север или кон југ?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Двете овчарчиња беа негови другари и од училиште, и од игрите в село, а се среќаваа и во планината, иако не толку често, зашто нивните колиби беа далеку, повеќе од еден час машко одење кон југ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Летаа негде од кај врвовите на шумовитата Грамада и по движењето на нивните крикови, прелетуваа кон југ, преку Гола Глава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А жеравите што пролетуваа кон југ претскажуваа развој на времето спротивно од Бојановите желби.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Целата долина, од оној врв, Чукарот, кој како шилец се вишеше над столетната букова шума од северната страна, па до Рамните Ливади, три, четири километри подолу кон југ, се викаше Гогов Валог, според името на некој пра-пра Бојанов дедо кој ги расчистил и разорал плодните падинки покрај поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Градовите и селата низ кои поминувала Титовата штафета денес се рушат како кули од карти, речиси по истиот редослед, од север кон југ.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тие едвај забележително се зголемуваа и пловеа кон југ.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но уште во истата ноќ долетаа студени северни ветришта и ги потиснаа кон југ послабите и изморени јужни ветрови.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Летото се олади и се упати со жеравите кон југ.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Берлинскиот конгрес и особено Српско-бугарската војна (1885) само уште повеќе ја насочија Србија кон југ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш тој можеше да здогледа како се преметнуваат еден врз друг и како почнуваат да патуваат некаде кон југ сите тие памучни облаци, добивајќи и самите некаква потрусеност на сињак во своите израскинати параници и, уште веднаш, штом ќе му се стореше дека веќе ниеднаш нема да има над себе едно такво смирено небо, еден друг ветер, еден многу поблаг и попитом ветер, многу посилен со својата смиреност, ги земаше пред себе сите тие облаци и набргу потоа тие пак се распостилаа по сета небесна шир, питоми како јагненца и меки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Допираа непријатни вести; Трајан ги чулеше учите и слушаше. (Непријателот напредува; нашите војски се повлекуваат кон југ, кон Албанија, а оттаму во Грција.)
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Еве што зборува таа: - Луѓето кои патувале кон југ за Солун, или оние за Скопје и други градови, се исцрпувале од умор и бидејќи немало од каде да ја задоволат својата жед за вода, пиеле вода од Вардар, а затоа што таа била нечиста, добивале болки во стомакот и набрзо умирале.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Знај дека животот е краток.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Вистинската вечност на дел од твојот живот почнува од десната страна на Вардар, каде водат караванските патишта на кираџиите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Жеравот летал – нагонот го водел кон Нил.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
За да не се најде во пранги на мраз, јато жерави со крици се простило од мочуриштето во кое безгрижно го минало летото и се упатило кон југ.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Се шуткаше околу базата на огромниот тркалезен столб, на чиј врв статуата на Големиот Брат гледаше во небото кон југ, онаму каде што ги победи евразиските авиони ( само пред неколку години тоа беа истазиски авиони ) во Битката за Воздушниот коридор Еден.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и додека ја гледаше црната орда како напредува кон југ, тој виде уште една сила, необјаснето собрана, ненадејно никната во нејзината заднина, како ѝ го пресекува патот по копно и по море.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Една евразиска армија (Океанија беше во војна со Евразија: Океанија отсекогаш е во војна со Евразија.) се движеше кон југ со застрашувачка брзина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Движењето на армиите беше дијаграм: една црна стрела, што паѓа вертикално кон југ, и една бела стрела, што се издига хоризонтално кон исток, преку опашката на првата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Несвесно се сврте од автобуската станица и заскита во лавиринтот на Лондон, најнапред кон југ, потоа кон исток, потоа кон север, талкајќи низ непознатите улици и не грижејќи се во кој правец оди.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Патот ги води кон југ. Заминуваат - ама напролет ќе се вратат. ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Низ прозорецот што свртен кон југ, ги гледа куќите изнаредени под брегот и крај џадето што оди во крајезерскиот град: куќите се различни по височина и по материјалот од кој се градени: некои се на еден кат, некои поткренати на два, некои се со печени тули, некои со плитари, некои со камен, некои со плотици, некои измачкани, некои не; некои со ограден двор, некои одградени.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сепак некоја идна капетанова ќерка повторно да повторно ќе ги засака огреаните тела на непостоечката дивина... едно пливачко попладне или дали еволутивниот премин од водата кон копното претходно подразбира ист таков напреден чекор во спротивна насока ...влези во водата зарем не гледаш дека крвариш се насмевнува тате секогаш во право потрчај кон лековитите бранови нурни се јас со силното татковско тело ќе те дочекам ќе те сочувам од рефлекторите го намокрувам стапалото поспано ме допираат водените стопрсти мојата црвена крв потечува низ нивните сината низ моите вени нагоре над коленото толку лесно не боли тато пази на сѐ риба сум малечка засолнета во устата на таткото поаѓаме по топлите струи кон југ кон југ кон југ... но што сега се насмевнува ако те исфрлам од утробата до кога ќе се сокриваш во мене до кога ќе бидеш глува слепа ме турка ме истуркува од себе немој врескам тој немилосрден е немилосрден е ме протерува пливај сама нуркај сама храни се сама љуби сама греши сама сама сама... повторно на брегот на карпите со сонцето на влажниот стомак го чекам да се врати од водите од подводните пештери да ми ја залеп левата шака на старото место потполно сочувана сите живци капилари мускулчиња секое движење стисок допир само тате да плукне на раната ќе се врати отсечената шака пак ќе су негова негова негова негова негова...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Оние што беа свртени кон југ се напрегаа да ѕирнат зад голиот за да го видат неголемото плодно земјиште скржаво да затвори стотици гладни усти. Судбината - алкохоличар. Како тој.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се спасил следејќи го патот на јагулите од Балтик кон југ, за време на руската братоубиствена војна.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ќе одам кон југ, по реките, како што понекогаш патуваа јагулите од морето до езерата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сега тој велеше добра ноќ, добра ноќ. Сега тој беше исчезнал, чекорејќи назад по брегот кон југ.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Пловидбата беше негова света задача. Го насочи бродот кон Југ. Југот ги плашеше морнарите. Оттаму бродовите не се враќаа.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Александар Прокопиев Пловидба кон југ (1987) Скопје CIP 821.163.3-32 ISBN 978-608-240-010-5 COBISS.MK-ID 94426634 ЗА Ј.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Нил полека ме носеше кон југ, таму каде што е Луксор и градот на мртвите фараони, а уште подолу огромната брана Асуан.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Но уште во истата ноќ долетаа студени северни ветришта и ги потиснаа кон југ послабите и изморени јужни ветрови.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)