на (предл.) - автобуски (прид.)

Пак трчајќи фатив ново такси. На автобуската набрзина земав билет и среќно заминав за Скопје.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Стигнав на автобуската станица, земав карта и седнав на перонската клупа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Викторе, чекај ме утре на автобуската станица во Скопје. Доаѓам со „Ниш експрес“ од Белград.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Разбра кога тргнува возот за Белград. Патот за Качарево го пронајде кога веќе се најде на автобуската станица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Изгледа како да влетав во самиот центар на фудбалскиот натпревар после будењето од нагла смрт.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Офсајд, само така судијо! Се кријам во кабината на автобуската станица.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А, дали имаше луѓе на автобуската додека се стискавме?“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А, моите лаги,исти секој ден, исти, смешни и проѕирни: „Па немаше автобус, кочан се сторив на автобуска...“, па „ми побегна пред нос“, па „се расипа на ’Јаја Паша’, па „чекав друг да дојде“ и сѐ така...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тој никогаш не јадел бурек на автобуска!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој никогаш не спиел на клупа во парк!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А потоа и онаа помисла: ако навистина сметам дека доброволно дозволувам да ме води животот, од каде тогаш чувството дека доцнам иако втасувам речиси на време на автобуската постојка?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Инаку, личеше на дежурна чекална на автобуска станица, во која на едниот крај се издаваат патни билети додека на другиот е излезот кон перонот, а се затвораше само кога се метеше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Цане многу нешто сака, но од сѐ најмногу му се допаѓа оној автобус што често стои на автобуската станица, пред киното.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)