на (предл.) - млад (прид.)

Професори главни просветители на младата нација. –продолжи таа –Ги подигаме, мораме да мислиме како: Психолошки правилно да ги насочиме, да го поднесуваме нивниот бучен темперамент и што ли уште не.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Еднаш, на млади години татко ми спасил глава со еден таков златен наполеон кога една странска војска за време Големата војна го затворила поради немирењето со новиот окупаторски режим.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Слушнала на млади години, поминати во крајезерскиот град дека еден нејзин сограѓанин поет, шетајќи крај езерото, зборувал сам со себе. Тој така ги составувал своите песни.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И таму, на млади години, го мачеше тајната дали под двете езера разделени со една планина, се мешаат нивните води и се формираат многубројни пештери, како што се велеше во преданијата и се претпоставуваше во научните списи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Потоа еднаш ѝ реков: - Слушај, ја признавам привлечноста на младите.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Коса ја носеше идејата дека целиот нов култ на млади се појави благодарение на крајот на времето на Рибата и почетокот на времето на Водолијата - и навистина изгледаше дека клинците прифаќаат такво нешто.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа беше вистински општествен настан во андерграунд светот, бидејќи толпа луѓе од Макс и од нашите филмови беше во него...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А најубави од кејовите се оние во центарот, во просторот на осумте мостови и на дунавската ада Маргит-Сигет, која е претворена во прекрасен парк за одмор и рекреација, и на млади и на возрасни.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Жак е поет по порачка. Пишува сонети, на самото место, на вљубени и на млади брачни двојки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таму има едно девојче што се плаши од грубоста на младите луѓе и затоа засакува стар човек.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Со целото свое држење јас сакав да ѝ покажам на младата наставничка дека има и добри деца на овој свет и дека затоа не треба да се отчајува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сексуалните искуства на младите се појавуваат изненадувачки рано.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но нѐ чудеше кога тој ќе одмавнеше со рака и сосем млако ќе речеше дека овие биле сосем мали возови, наречувајќи ги желчиња и чајничиња, зашто по другите градови имало уште многу, многу поголеми возови, кои тој на млади години ги терал...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сето ова му ласкаше на младиот Мирчета и му го зацврсна земеното решение.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А и дружината го осети постигнатиот споразум, та и таа ги подели тие чувства.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И во суровото Толево срце се разбуди нежност и тој не можеше да ја скрие пред благодарноста на младиот пратеник што дојде да го прибере овој суров човек и го впрегне во благородниот јарем за општото народно дело.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но, дека во концептите очигледно настанува хаос (хаосот е етер!) доказ е и пробивањето во материчниот простор на подрумот (кој служи и за „оплодување“, точка на средба не само меѓу внатрешното и надворешното туку и меѓу машкото и женското, а што можеби е едно те исто?!) на младиот господин Робин, уште еден сперматозоид во беспоштедното умножување на одрази, знаци и медии?!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Старата анама, што на млади години сучела баклави за самиот Џеладин-бег, таа беше дојдена уште од петокот со три други анами и до саботата вечер не исправија грб од кр’говите и не ги оставија сукалата од раце.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Од антрето веднаш се отвораше голема соба, веројатно првично проектирана за салон, а сега приспособена за заедничко ателје на младата ликовна двојка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А и не беше Гого таков, човек и сликар, за да му додели Градското собрание еднособен проширен стан со ателје место со балкон на последниот, тавански кат од некоја новоградба, иако на младиот сликар му останаа пусти соништа париските мансарди.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во едно тој и син му беа согласни - чувањето на добиток иако можеби и тоа, според мислењето на младите, не се исплатуваше како некогаш, сепак го оправдуваше вложениот труд.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Рацете на децата трчаат по патот на твојот глас и ги збираат искрите на свежиот поток По жилите на царските мигдали течат водите на младото сонце. Сѐ е создадено.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Пепел и плева грабаше од водоскоците жито што во гумната на Имотот и чифлизите еден за друг прскаа право пругоре (раетините го вееја житото а спахиите, во сенките на дрвјата и во сенките на новите копи што со секој изминат час нараснуваа и нараснуваа, се сладеа со шербет, студена вода и татли кафе) и ги развеваше на сите страни, па воздухот во Потковицата беше исполнета со пепел и плева, со мирис на младо жито и тишина.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бунтот е тука народен – „дигнат за живот слободен“, копнеж на млади контета за власт и слава проклета.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Освен оние, таканаречените лажни гласини, кои создаваат фами па дури уриваат и авторитети.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Објаснувањава веројатно беа упатени кон иследникот бидејќи овој се насмеа и рече: "Разбирам разбирам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Но и покрај грешно избраниот пат и произволно донесените заклучоци, потрагата на младиот човек по вистината треба да се сфати како разбирлив чин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но вака може да се размислува па и да се донесуваат оценки само благодарејќи на фактот дека за наша среќа но и за среќа на обвинетиот не се предизвикани поголеми штетни последици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тогаш не го знаев сето тоа, не ја познавав во детали технологијата на власта; но со интуиција (тоа прекрасно орудие за сознание само на младиот човек), чувствував дека не треба да го потпишам формуларот на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа беше потег со цел, сосема прагматско движење; тоа е она што ги инхибира младите мажи при средбата со искусни жени; кај мене, таа инхибиција се засили и со оној добро познат наивен младешки гнев кој доаѓа од агонистичката, речиси спортска свест дека не си прв; тоа многу потсетува на наивното убедување на младите уметници дека се оригинални, дека се први и дека ќе напишат нешто сосема непознато и неочекувано, заблуда од која потем тешко се ослободуваат и страдаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Не знаеме што тоа [г. Халперин] прави во училницата“, матно пререче Гери Глен, претседателот на мичигенскиот огранок на Американското здружение за семејни вредности (АФА), но „нечуено е тоа што мичигенските даночни обврзници мораат да плаќаат за предмет чија отворена цел е да ’експериментира’со ’иницијација’ на млади луѓе во самоуништувачки хомосексуален стил на живеење“.21
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој има вкус за доблест. Продолжува да оди по патот на кој стрчат острите врвови на младите тревки, не плашејќи се да се пробијат меѓу збиените камења.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Меѓутоа, импресионирани од саможртвата на младите атентатори, речиси сите тие не се во состојба да останат објективни докрај.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие, дојдени од странство, каде што биле поврзани со руски анархисти и нихилисти им импонирале на младите ученици со своите идеи и планови19.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сметаме дека следниве вистини се очигледни: -Дека сите видови се создадени различни но еднакви; -Дека сите се дарувани, секој посебно, со одредени неотуѓиви права; -Дека им припаѓа Слобода да живеат, Слобода да се Развиваат и Слобода да бараат Среќа на свој сопствен начин; -Дека за да ги заштитат овие од Господ дадени права, социјалните структури природно се појавуваат, засновајќи го својот авторитет врз принципите на љубов кон Бога и почит кон сите форми на живот; Кога која и да е догма на владеење ќе стане деструктивна по животот, слободата и хармонијата, органска должност на младите членови на тој вид е да мутираат, да исчезнат, да иницираат нова социјална структура, поставувајќи ги нејзините основи на такви принципи и организирајќи ја нејзината моќ така што ќе биде можно да се произведе сигурност, среќа и хармонија за сите живи суштества. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И, ко што е редот, се свртев кон изгрев, кон Св. Спас, ја кренав раката, се прекрстив и благословив: - Господе, дај им челад на младите, дај им здравје и арнина, дај им слога и топлина, во срцето добрина, место козина коприна, куќата со азно покриј ја, до крајвека, до амина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
92. К.П.Мисирков беше еден од тие бегалци (П.Попарсов, Д.Груев, Д.Мирчев, Хр.Попкоцев, Ѓ.Баласчев, Н.Наумов и др.) што беа и едни од главните основачи и идеолози на Младата македонска книжовна дружина во Софија и издавачи и уредници на нејзиниот орган сп.„Лоза” (1892).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
110. Како активен учесник во сите овие манифестации на младата македонска интелигенција, Мисирков навистина точно ги предава настаните што може наполно да се следат во постојната архивска документација во Белград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Овие пропусти на младиов славист главно не ги среќаваме во подоцнежните негови пишувања, ако се исклучат некои од неговите последни статии (1923-1925).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Живеењето на млади Македонци во Србија секогаш имаше многу добро влијание врз интересите на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој многу се восхитувал на прозното дело на Гете, „Страданијата на младиот Вертер“ (кое истиот го напишал само за четири седмици оти постапил според природата во себе).
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дедо Трајко не знаеше да го цитира Рацин, ама муабетот му врвеше во таа насока кога ќе сакаше да каже дека жолтите отрови, на млади години, не му биле непознати.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Честито за наградата! - Рада ѝ се обрати на младата поетеса од Белград.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беа само двајца џандари. Под нивните чекори подот во ходникот речиси потонуваше од чкртање, а тие веќе влегуваа во вратата на младиот Брат. Го одведоа, уште веднаш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потрепнуваат под јашмакот меките заоблени линии на младото тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На неговото лице, издупчено од голема сипаница, штрчеа мустаќи остри како рокчиња на млад бик.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Па, си земам за слобода да речам дека е најдобро да си ја тркалаш железната пара на бош и да се дружиш на пријателска база со двајцата, додека не му здодееш на младиот, кој секако има помалку трпение од возрасниот, кој, пак, знае да чека до бесконечност затоа што е каваљер, а ти си неодолива.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако е за право имав нешто начуено за него, ама на млади години ќе чуеш за многу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од нејзините гради се кренало збивтаво липање, но чудно и неконтролирано. Таа не можела да се чуе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Брзал кон куќа со гнил дел на чардак, тврдина на стаорци или човечко дувло од плитар што не можело да има поинакви прозорци освен од парчиња момирок врзувани со олово во несигурната рамка на квадратот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мраморните лакови на ноздрите ѝ потреперувале како на младо животно во сетилно претскажуваше на слатки можности што ги шепнува развигорот на будењето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го почувствувал едниот врв на младата цицка под дланка и се исплашил. Може ли, дали смее?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На накривеното куќиште била заглавена над вратата икона од оревово дрво: безимен светец со чудесно лице на млад левент во пламена облека и со пламено копје во пребелите раце јава градест и гривест коњ и убива ламја со густ тутунски чад во ноздрите, боде многузаба исклештеност со грбник на костреш, а во далечина, под замагленото лилаво и алово небо, пукаат планини на чии преслапи зарѓуваат капки сонце - тече црна крв меѓу премазни камења, опашот на чудовиштето со последен бес се обвива околу младите нозе на белецот, земјата испукала од морничавост, во пукнатините повеќе се насетуваат отколку што се гледаат змии и гуштери.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога се завртел ја видел како стои со спуштени раце, чиниш е во исчекување да се врати и да ја поведе со себе кон заедничка неизвесност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го болеле очите или плачел. Со сите прсти минувал преку влажните клепки и му се чинело дека никогаш во својот живот не изговорил повеќе зборови отколку тогаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се удрил со тупаница по крвавата празнина во устата за да не зареве со грло на млад волк кој не ја проколнува сегашнината туку со сиот бес на својот вид ѝ се заканува на иднината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се насмевнала само со едната страна на лицето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неговата утрена сенка лежела преку распарчениот и безобличен труп на младиот арамија или бег.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А потоа се разгледал наоколу и кога се уверил дека никој не го гледа, си рекол сам со себе си: — Трај, Трајче, не се фали многу, оти и на млади години ваков торлак си беше“.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И тогаш низ телото на младата жена поминале трпки, а нејзините молежливи очи упатиле поглед што го зборувал истото што би го кажале и подадените раце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дајте ми го тоа, браќа душовадници, и ако постапите така, ни мојот сакан господар ни пак јас нема да ве прекориме дента кога ќе се сретнеме пред Господа.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не би час, најмалдиот клекнал, ги преграбил со раце колковите на младата жена и, лелекајќи, ја замолил за прошка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Понекоја бугарско-кинеска јакна, со неиндентификувачко чудовиште или исклештен змеј со премногу канџи и премалку заби, хибридно се вкрстуваше со модерно палто на млада госпоѓица која сѐ уште нема, или има освоено многу одважен маж.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Поетската диспозиција на младиот автор се одвива напоредно со изразитата смисла за откривање на такви животни вистини за кои до Живко Чинго во нашата прозна книжевност како да немаше доволно место.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но, тоа и не ѝ беше многу важно на младата девојка од богатото битолско семејство, која имаше доволно свои лични преокупации и проблеми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога Томето одеше по улица секогаш имаше дофрлувања од страна на млади момци.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Со крвта на младите невини жртви и жртвуваните на другата страна на барикадите се заситуваа други богови под Сонцето!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Подмладокот на комунистите, клубот на младите литерати (веројатно зборот - "писател" асоцира на сиромаштија и тавански незагреани сопчиња, па комунистите мораа да измислат некој нов збор за овој занает), локалниот стрелачки клуб... во триесет години на неуспешна демократија, со оглед на тоа дека беше во центарот на градот, на зградата ѝ фрлија мерак политичките партии.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Полицајците сфатија дека некој се крие во детската соба на младиот гардист.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Досега објавувала текстови на електронскиот конкурс за литература, Електролит, во списанијата Маргина и Книжевно житие, а нејзините раскази се објавени и во збирката Зборник на поезија и кратка проза на младите од просторите на поранешна Југославија.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
— „Не е лошо да а натрата на невестата Малова да ѝ жугне на ќерка му на попот да си а имаат муата на капата — си велеше Доста и пак ја гледаше нејзината Нешка, сега веќе невеста на коњ, како се исплачува со неа, со татка си и брата си, оти ќе ја остави нивната куќа и ќе стане попова снаа, на младо ѓаче невеста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си го симна букарот, го остави на ред, а Доста ги остави ѓумовите и застана крај Митра, срамежливо, како што ѝ прилега на млада невеста и тоа јабанџика.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И се опули во Нешка, во Крстета, пак во Нешка, и си заклучи со умот: „Ете, како шо нарачаа нарачниците на третата вечер: „да расте и да порасте, убава мома да биде, попова снаа да стане, на младо ѓаче невеста".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Преку зимата му влезе под кожа на отец Арсенија Гледајќи го Сталета, отец Арсенија се гледаше сам себе во своите млади години и му се свиде оваа волја на младото момче да стане како него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На млади години измачувачка, под старост раат ќе биде.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Желбата на записот е повеќе да се опише отколку да се објасни, и за мене самиот, досегашното повеќедецениско молчење, здржаноста да се доискаже во стихови мојот однос кон Рацина и кон неговото пеење, поривот но и несигурноста на моето доближување до него, почитта па отаде и стрептежот од јавно кажаниот збор на што толку мудро ни укажа Блаже Конески, дрзоста и дораснатоста на младиот поет да проговори со јазикот на песната за Рацин, за Рацин што го пробуди во нас идеалот на јазикот и убавината на поезијата.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Макар што била свесна дека лаицизмот и клерикализмот не се римуваат, туку се спротивставуваат, се мешаат, вујна Клементина лесно разбрала дека овие конгрегационисти на Балканот се во некаков „свет сојуз”, кога беше во прашање спасувањето на младите балкански души.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се разбира дека тој покажа интерес за случувањата во Сан Диего, но тоа само го увери дека доживувањата на младите љубовници со ништо посебно не излегува надвор од дури и предвидливиот шаблон така што му беше доволен фактот Едо и Су продолжија заеднички да живеат како што почна во собичката на механичарската работилница на Али во Сан Диего, но сега во станот на Су во улицата „Кинг“, во центарот на Торонто.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Неможно е”, гласот на младиот Бартон беше насмеан во далечините.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во првите зраци на младото сонце одблеснуваат бисери. Прекршен, наведнат синчец рони солзи роса.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Има среќа Пеличка, си вели во себе баба Перса, а Пелагија е принудена да се врати во годините наназад и да стигне до она ритче во средината на селото Долнени од каде се гледаше куќата на убавата и питома учителка со мал дефект на едната рака, која, заради ујот на Ангелина да расипува животни радости, не му стана жена на младиот претседател на селскиот Одбор!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе речеш дека на младиот секогаш му се спие, ама не било така.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На време Рацин излезе. Како што лице огрева на млада мома убава кога ја либе пресретна, така им лице огреа Рацин со „Белите мугри“.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
По блескавите, обгорени од сонцето, запотени лица на младите градители, се сливаше пот како мали вадички по сува напукана земја.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Не беа ли тоа пипалките од чудовиштето потсечени под тврдите удари на младите бригадирци?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
(15) Не потекнува ли тагата на младиот човек, кој разбрал дека еталон метарот ја загубил својата моќ да ги мери раздалечините од онаа сосема космичка меланхолија типична за fin-de-siecle и која ќе ја најдеме и во една песна на Laforgue со наслов Тажачката на времето и неговиот другар простор?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)