на (предл.) - неподнослив (прид.)

Трансцеденцијата во часовите на неподносливото постоење, бегството преку границите на просторно-временската реалност, натприродните напори да се вкуси, доживее пријатната опиеност на надсетилното е само очајничка нужност на лудило.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таму каде што дијалектиката не успева (А.А. губи во вербалниот двобој), останува ризикот да победи физичкото насилство, сказот од зборови продолжува во акции кога авторот укажува и ги осудува мерките на заплашување: со изолирање од телефонската врска, со организираната врева за да се спречи неговиот сон, со служење на неподнослива храна и последната нискост: приморуваат една негова блиска роднина да им се придружи во стапицата што му ја поставуваат на исцрпениот наратор пред да ја мине границата кон Македонија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ѝ се предадов на стихијата да го запишувам или поточно - само да го запишувам она кое се корнеше од мене во околности (се срамувам од зборот што ќе го употребам) - на неподносливи страдања, на стравотни болки во коските.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)