на (предл.) - несреќен (прид.)

Но со неговото великолепие сѐ и свршуваше. Тој беше само како убаво премачкана фасада на несреќно зглобено здание, готово секој час да се распадне.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Европејците се потресоа и се ужасија од тие известија и зафатија да им го укажуваат нужното влијание на своите влади за да се пресече колењето на мирното население и да му се помогне на несреќното македонско жителство.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Што ако не јазикот и кој ако не поезијата, барем до некаде, не ги обезличи страдањата.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Да не изумуваме дека некогаш, точно низ овие предели во кои раснеле и исчезнувале потомства и потомства, Орфеј минувал тука и им пеел и на среќните и на несреќните.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Неговиот гнев ја преполни чашата, а јас пијана и како без душа ја завршив ноќта во чувство на несреќно и грдо пајче.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Додека се враќав дома во немирот на враќањето од враќањето, длабоко во тишината на мојата душа биеја заробените звуци на скадарските катедрали во Атеистичкиот музеј, на придушените молитви на несреќните верници во земјата на тројното верување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не сакаше да ја снајде судбината на несреќниот Караман.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Оваа противречност па дури и неправедна осуда на еден цел живот морам да признаам дека ја окарактеризирав како црн знак што ја краси судбината на несреќните.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зарем немав право? Ако не постоеше тој црн знак верувам дека немаше да бидат спомнати планинските беспаќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби настаната од потребата да се поттикне јунаштвото кај борците; (нели, се зборуваше, откако успеал да ја протне бомбата низ отворот на бункерот, тој со своите гради го затнал тој отвор низ кој митралезот го бранел влезот во рудникот) а притоа творците на ова тврдење изумиле дека приказнава може да втаса и до ушите на тетка Боса Сотирова и дека тогаш јунаштвото на Благоја нема да е поттик туку ќе претставува бодеж што ќе длаби во срцето на несреќната мајка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Земјата започна да се стабилизира и продолжи и натаму да ги почитува фундаменталните вредности на бургибизмот, врз кои и почиваше долги години нејзиниот просперитет.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И дипломатите се ослободија од притисокот на сарајските борби за превласт, особено на бројните претенденти од опкружувањето на несреќниот владетел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Најблизок им беше на несреќните размисли. Со нив вечераше, со нив појадуваше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку години да поминат а тој ниту за една педа да ми се приближи. Напротив сѐ повеќе се оддалечуваше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)