на (предл.) - париски (прид.)

Веројатно, кон крајот на триесеттите години, некој париски букинист ја откупил старата фотодокумантација на парискиот дневник.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сјаен потпис на остра веда
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сјаен потпис на остра веда на париското небо а душата ме моли да прошетаме, да подизлеземе, а каде, прашувам, каде по ова невреме, по оваа луња, каде?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Натпревар на спанковците На париските часовници веќе е седум но Жан Жак не сака да стане, да се обува, да се мие. Жан Жак во ова утро главата под јорган ја крие.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Кучиња се среќаваат насекаде, а тие се најчести гости на париските улици, во утринските часови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во тивката вечер бавно и смирено одекнуваше шумот на неговите стапалки, стапалките на парискиот питач.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Особено е најзаморно возењето по најстарата траса на метрото од „Сен Лазар“ до „Мери д`Иси“, чија линија е толку стара, што претставува веќе знаменитост на париското метро.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
ПАРИСКАТА опсерваторија е извишена на едно рамно плато, на врвовите на париската рамна,на самите зафати на прочуената Медонска шума, која одовде, се чини, се протега во недоглед.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сѐ што сака модерно да се носи, се купува од магацините на Париската улица.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Откако им се заблагодарив на вниманието „Мерцедесот“ даде гас и се загуби во густиот вриеж на париските автомобили..
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Земјата на париските букинисти се ширеше од мостот Мари до вечниот Лувр, од мостот Сији до мостот Роајал во целиот Латински кварт и VI арондисман.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Каталогот ни кажува дека Макс Бергман е германски сликар кој се сретнал со Дишан во Париз 1910 година (на изложбата, дневникот на Дишан беше изложен во истата витрина и отворен на истата страна на која е забележана нивната прва средба).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Понатаму сме информирани дека за кратко време двајцата сликари станале блиски пријатели и уживале во бројните заеднички обиколки на париските барови.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Планот на париското метро ја одредува со својот мондријановски скелет, со своите црвени, жолти, плави и црни гранки пространата но сепак омеѓена површина на исфрлените псеудоподии - а тоа стебло е живо дваесет часа на секои дваесет и четири, немирниот хлорофил протекува низ него со точна цел, ту се симнува на Шатле ту се качува на Вожирар а ту преседнува кај Одеон за да продолжи до Ла Мот-Пике, двесте, триста, кој знае колку можности за комбинирање за секоја кодирана и програмирана клетка да може да пристапи кон еден сектор на дрвото и да се промолкне во друг, за да излезе од галеријата Лафает и да остави пакет со пешкири или некаква ламба на некаков трет кат од улицата Геј- Лисак.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Болвата во малиот циркус на париското предградие се викаше Ришелје.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа го сметав за необично совпаѓање мигот кога вратата одеднаш се отвори и во собата се појави нашиот стар познајник, господинот Г., префект на париската полиција.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)