на (предл.) - пресечен (прид.)

Негде на пресечната точка на тие два исказа треба да се бара тајната и противречна иманентна поетика на нашиот автор.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со крв и барут се бранеле востаниците сѐ додека пашата Емби Лобуд не насобрал неколку илјади борци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се гледа коска со засирена крв, црна. Како смола на пресечено дрво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сенките на пресечените стебла, рекоа, се возобновуваат од гласот вопијушт на камбаната која нѐ довикува!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Така тие го сардисале гратчето со пушки и топови: истрел - крик, писок на сабја - писок на пресечено грло.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)