на (предл.) - светлосен (прид.)

Навлегуваше во неговиот мозок една јаснина како да излегол од хаосен мрак на светлосна згорнина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тоа лице со преклопени клепки, како да тажеше, му се исповедуваше на светлосниот млаз што го поврзуваше осаменото момче со она, длабоко надвор од овој строг мир од ѕидови, потиснатост и мрак.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)