на (предл.) - исто (прил.)

Дали злобата е знак за недоверба кон индивидуата или е последица (на исто така несигурното) познавање на селското предание според кое Симоновиот предок е запаметен како негативен лик?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во што се претвора крајот тогаш: дали во нов почеток или во нова бездна што нѐ враќа пак назад и пак на исто?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некој мора да остане на исто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му играат костенливите очи, не му застанува на исто насмевката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не му гледаат на исто обете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали бевме сите пијани ко него или и нас умот ни заспал, што се вели, на исто ни застанал?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Помина зимата, пролетта, а ние сме на исто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште само очите ми се оставени на исто. Ми светат уплашено во длапките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На исто таков начин се нацртани и нозете, само што тие раснат рамно со главата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Друг е персоналот, други се питомците. - Да, само зградава е иста и на исто здива. - Реновирана е.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Господ да ни се смилува: човечкиот ум си шета, не е за едно место, не стои на исто.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знаеме како да се вратиме назад. Оди, оди пак на исто дојди. На исто место си се вратил.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)