на (предл.) - убаво (прил.)

Нешто му мирисаше на убаво. Тој ја отвори рерната на електричниот шпорет, да види дали таму нешто не се пече.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А од јаболката донесе тука за да замириса одајчето на убаво.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сѐ оживеа во природата. Дрвјата расцветаа, замириса во воздухот на убаво.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Пуста убавина. Убавина која измачува. Знаеш , многу убаво и не е на убаво.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)