Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ти изгреваш на далеку — да ли еднаш ќе изгрееш силно, силно, дури милно над долови и над гори над полиња и над реки над мојата татковина?

„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)

Над реката Вах во Пјештани има два моста, едниот е за сообраќај а другиот за пешаци, оној што води кон вратите на Купелниот Остров, во Пјештанските бањи.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ќе дувне ли ветре што ќе нѐ крене Над езерата, над горите, над реките, Над чардаците, над облаците?

„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)

Од предната страна на зградата, на терасата што продолжуваше на осум столбови над реката, во големи земјени ќупови беа посадени леандри кои во првите зимски денови газдата Таки Ников ги собираше во стаклениот цвеќарник што беше придодаден на зградата од страната на Камениот мост.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Во одежда на страдалник Гледа Арсенија Лилјак прелетува над него во мракот И низ прозорецот на костурницата Удира во полиците со черепи Врз ки е врежано Герасим Ефтимија Павле Копајќи со прсти по земјата Меѓу летото и правта земска Греда Арсенија И ластовичка во залезот како прелета над реката и застана на крстот спроти него.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Бајко беше голем итрец и, на времето, смисли итроштина, иако за тоа плати дванаесет перпери казна: го запусти лозјето, ја префрли земјата на брат му, ги закла свињите, ги олапа говедата и овците, ги грабна само суџуците, пастрмата и, едно, две, еден ден ги собра Бајко Марија и малечкиот Петрета кој изгледаше помалечок и од што беше, и се префрли во манастирот Свети Ѓоргија - Горг над реката Серава и ридот Вергин.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Но еве ти зајак еден, познат како Рокамболо.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

На кулата покрив рамен, преголем, со око мерен, на покривот црно знаме со извезен волчи череп.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Зад планина сончев пожар. Над реката самрак жеден.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Нашиот безгласен разговор гардистите на Мортенија не можеа да го слушнат. Со своите весла господареа над реката.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Гледам натаму и менувам руски падежи, го кршам јазикот: пролетериј, пролетери-ја, пролетери-ју, над реката се точкаат разни мушички, пролетери-и, пролетери-ев, слегуваат облаци од пеперужина, пролетери-јам, пролетери-јах...

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Над аурот имаше едно одајче, сега целото во пајажини и од кое се излегуваше на едно чардаче виснато високо над реката, чардаче до коешто се качуваа надворешни скали и на чиишто други имаше дупка во душемето за понадвор.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Доначудување немаа ни откако правта слегна и се растргна, враќајќи им го пред очи селото какво што си го знаеја, но им остана да нагодуваат каде застанала колата, додека најпосле не се досетија дека застанала пред одамна испустената и во скреби зарасната куќа на одамна изумреното и поштомено семејство Веговци, на висот над реката, речиси над село.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Јас свртев и легнав над реката Црна. Се потпирам на сите четири.