од (предл.) - сѐ (зам.)

Се чини дека најинтересно од сѐ е што Марковски, во последните три години пред спорот, истовремено беше и претседател на основната организација на синдикатот – т.н. синдикален претставник.2 Во овој турбулентен период вистинска среќа беше да се остане 110 во фирмата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А во јужната република, инерцијата беше посилна од сѐ.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но радоста на децата беше посилна од сѐ.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Најсигурно од сѐ е да се сепарираат (split-ing) овие меѓусебно поврзани делови и да се потиснат, што посигурно, сите инфантилни нагони во случај да се премногу перверзни, да се изврши што порано разделувањето и потиснувањето итн, и да се негира постоењето на било која од тие операции, за на крај да се негира негацијата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Загриженост; очајување, дури, бидејќи бевме прилично оддалечени од сѐ, во foret која беше sans на телефонот или љубезните ренџери, на plage која беше sans на чуварите или другите званичници освен можеби само­поставениот директор за паркирање кој покажа строго сочувство кога на лош француски му ја пријавивме својата загуба, но кој не можеше да ни помогне на било каков начин.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Отсутен од сѐ што ја брануваше, нервозно извика: - Ама што правиш, уште не си почнала ни да се дегримираш?!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И макар што ништо од сѐ што се раскажува за него не излегува надвор од природниот начин на живеење на птиците грабливки, сѐ е претерано зголемено, грозно и злокобно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не му е важно да биде старешина на имотските сојови (а да не биде глава на сиот сој Перуноски не може, зашто е најстар и од браќата и од братучедите) но ако не го сменил од старешинството сигурно нема и да го руга, а тоа, да не го руга пред луѓево за она за кое сам тој не може да престане да не се руга, најважно му е од сѐ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога заради околностите таа идеја не била реализирана, Христов од сѐ срце и со моќта на своето перо работел на ширењето на идејата за создавање на македонска република во југословенската држава.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На крај, кога ќе ги исцрпеше сите прашања, жалосно ќе затресеше со глава. - Седни. Петка од сѐ. Единица само од предметов.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Простено ти е, Луцијо!“, рече. И потем рече дека без разлика на сѐ, сѐ уште ме сака, и дека секогаш ќе ме сака; рече дека си оди засекогаш, затоа што му се гади од сѐ и дека сака да најде мир.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од прапочетокот, од првиот разлог, од сѐ што создал тој, од видливото и од невидливото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но најмногу од сѐ, кога сум размислувал за овие формулари, ме интригирала помислата на реалното јас што го составило формуларот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не разбирајќи ја иронијата во која се нашле, наместо да се почувствуваат како вишок на самите себе, најтрагично од сѐ е тоа што тие луѓе за себе мислат дека се победници, па продолжуваат да се хранат со фалби.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тогаш, во тие времиња, голема казна беше да бидеш избришан од партиските списоци, а тоа беше казна која те исклучува од сѐ и остануваш сам и за тебе и околу тебе ништо не постои.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сите лица со кои се сретнал Гарванов во Бугарија му советувале да се откаже од сѐ и да се помири со „сепаратистите“ и „партизаните“ - како што ги викале водачите на Организацијата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Таа не можела да замисли никаква пострашна казна од судбината, токму затоа што најмногу од сѐ на светот сакала деца.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Едно стануваше јасно и посигурно од сѐ - мама веќе никогаш нема да се врати.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Ќе ти направам.“ „Кога?“ „Кога сакаш.“ „Може сега?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ти еднаш ми вети дека ќе ми направиш кукла,“ рече, и тоа потсетување на моето ветување беше најблиско до барање од сѐ што беше кажал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се знае оти сите тие господиновци си ги имаат најгоре од сѐ своите лични интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Значи, јазикот е главно физиолошко – психолошка способност на човекот и како таква зависи од сѐ што прави да се менува човекот, т.е. со развивање на еден човек и еден народ се развива и неговиот јазик, со нивното опаѓање – опаѓа и нивниот јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Верата и јазик – тоа се душата на еден народ, со изменувањето на кои еден народ прави коренен душевен преврат: тој се откажува од сѐ поранешно и зема сѐ ново.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Претседателот сега мислеше дека може да ја посегне раката и да ја поземе лагата; дека би било толку просто дури и попросто од сѐ друго, кога би пукал за да лови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко долго не можеше да заспие од тоа липкање и од сѐ друго, што се насобра таа вечер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тие му објаснија нешто набрзина нему, грабнувајќи по еден сосема кус миг да се поднасмевнат во таа своја разјареност, со една иста така разјарена, но и задоволна насмевка, како по некоја успешна експлозија, која и нив ги исплашила но и ги израдувала најмногу од сѐ, тоа траеше сосема кусо, а после сите се наведнаа и го слушаа, додека тој им зборуваше тивко, споро, но остро, гледајќи го секого од нив со еден светнат, жив поглед, кому ништо не му се прокрадуваше незабележано.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Начинот на употреба - испечатен на лист во коверт од кој се смее неговиот лик. И со златни букви е испишано: „Лечам од сѐ, освен од љубовна болка“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И од куќата, велат, и од нивите, од сѐ.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Патот за спасение е тежок вели, оти тој пат е еден, и најважно од сѐ е дека тој пат постои.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми се враќа некогашната треска, тешко ми е, најтешко од сѐ да раскажувам за овој настан.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Призрачнава земјичка стануваше стојбина на призраци. Толку.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Топлината засилено им удирала в ноздри.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои станувале, оделе по гранки, се враќале, некои веќе се лепеле за земја и се оддалечувале од сѐ, од себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сѐ повеќе остававме душите да ни ги разјадува лишајот на оттуѓување од сѐ што е човечко во нас и околу нас: туѓиот грев, или нешто што е повеќе споулавеност и очај отколку грев, ни влечеше кон загатки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но мојот сон беше повистински од сѐ што доживував.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Недоизбувнатата расправија беше длабока и темна мудрост под превивки на сурово самозаборавање со што си ги криеја срцата, не толку еден од друг колку секој од себеси.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Викнав, заревев можеби. „Што му е на малиов?“ праша некој. Друг без возбуда рече: „Сонува.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој не е тоа. - Човекот е од сѐ посилен. Тој сѐ може.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Дури и во оние часови кога наполно згаснува петербуршкото сиво небо и целото чиновничко племе се најало и завршило со ручекот, кој како можел, во сообразност со платата што ја добива и со сопствената желба,  кога сите веќе се одмориле од канцелариското чкрипење, трчање, од својата и туѓата работа и од сѐ она што доброволно, дури и повеќе отколку што е потребно, си го поставува никогаш несмирливиот човек – кога чиновниците брзаат да се препуштат на уживање во преостанатото време: кој, од поиницијативните, брза в театар, кој в град, да го потроши времето за да се изнагледа секакви шапчиња; кој на вечеринка – да го потроши на комплименти на некоја згодна девојка, ѕвезда на неголемиот чиновнички круг; кој, и тоа се случува најчесто, оди едноставно кај сличен на себе на четвртиот или на третиот кат, во две помали соби со претсобје или кујна и со некакви модерни претензии, ламба или некој друг предмет, што чинел големи жртви, лишување од ручеци, од излегувања, – со еден збор, дури и во тоа време, кога сите чиновници се губат по малите станови на своите пријатели за да поиграат бурен вист, сркајќи чај со евтини кекси, повлекувајќи чад од долгите чибуци, раскажувајќи за време на поделбата на картите, некаква интрига што стигнала од високото општество, од коешто никогаш и во никаква состојба рускиот човек не може да се откаже, или, дури кога нема за што да се зборува, прераскажувајќи ја вечната анегдота за командантот, кому дошле да му кажат дека му е потсечена опашката на коњот од споменикот на Фалконе, – со еден збор, дури и тогаш кога сите се трудат да се забавуваат, – Акакиј Акакиевич не ѝ се предаваше на никаква забава.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Проблемите предизвикани од сегашната војна против дрогата ме загрижуваат исто колку и Даг Бендоу, иако се сомневам дека стратегијата за која тој се залага е правилна и може да се примени.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Теоретичарот на правото, Џејмс Џекобс (James Jacobs), не греши кога вели дека расправата во врска со легализацијата во Соединетите Држави се води на погрешен начин; таа го скршнува вниманието од сѐ што би можело да се направи за да се намали злоупотребата на дрога и да се формулира разумна политика за решавање на тој проблем.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Слики, сеќавања, собирам полека, тивко ги редам, настрана од сите, од сѐ...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И ти знам исто се чувствуваш.. правиш сѐ за да не се случи она што мора еднаш.. зошто човек може да побегне од сѐ .. но никогаш од себеси...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Но најважно од сѐ е тоа што тие располагаат со непресушна резерва на евтина работна рака.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најлошо од сѐ беше тоа што преку такви организации какви што се Шпионите тие беа систематски претворани во несовладливи мали дивјаци, а тоа сепак не создаваше во нив никаков порив за да ѝ се противстават на дисциплината на Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најважно од сѐ беше веднаш да прозбори, пред некој да дојде, но сега го обзеде ужасен страв.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но не, тропањето се повтори. Најлошо од сѐ ќе биде да одолговлекува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој се воздржувал од сѐ и бил непушач, немал друга забава освен еден час дневно во вежбалницата, и бил заколнат на целибат, верувајќи дека бракот и грижата за семејството се неспоиви со дваесет и четири часовната посветеност на должноста.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најмногу од сѐ друго страхуваше дека таа може едноставно да се предомисли доколку тој не успее брзо да воспостави контакт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Иако од болката му изби пот на челото, најлошо од сѐ беше стравот дека 'рбетот само што не му пукнал.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, иако тоа не сакаше да си го признае, Марија сфати, - повеќе од сѐ, таа чекаше писмо од него.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од сѐ повеќе ја разубавиле бујните гради кои, наполнети со млеко, само што не се истуриле надвор од гушалето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сепак, сѐ уште во мислите на научникот не се беше скинала жичката на задоволството од сѐ она што го сметаше за свој личен придонес во осветлувањето на темата за сенките.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сламеното Мече може да изгледа како живо. Па затоа Зоки Поки најмногу од сѐ го сака.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Така се потхранува суетата, а суетата, за некои жени, ако не за сите, е поважна од сѐ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Прв пат доаѓаат во овој крај и се одушевени од сѐ што им е понудено, од сместувањето, од храната, и од местоположбата на детскиот центар.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А, најмногу од сѐ, ми се допаѓа што сите филмови со нив завршуваат среќно.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„А поважно од сѐ е, вели пашо, што разни јанкесеџии и силници му ја темнат славата на падишахот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги сакаше Бошко јорганџиите, и стоеше пред нивните дуќани залапано, додека тие го дрндаа памукот пред негови очи, ја сакаше папуџиската чаршија каде што на шега му дозволуваа да обуе лева папуча на десна нога: во кујунџиската чаршија со големи стреи и кепенци, каде што златото и среброто блештеа и го заслепуваа, се смееше будалесто: но најмногу од сѐ го сакаше безистенот, чист и среден, со мириси на ѓулсуи и темјан, каде што по калдрмата пред дуќаните не се растураа распарани опинци, парчина тенеќе или шајки, и каде што можеше да влезе од една врата а да излезе од друга, и пак од таа што излегол да се врати назад.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И од сѐ ми се смачи. Ми фалеше забава, ми фалеа комплименти од добри момци, за промена во живо, а не само онлајн на фејсбук.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Но најмногу од сѐ, иако таа желба ја криев негде во позадина, длабоко посакував љубов од соништата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Знам дека во тој период сè уште не го сакав, имав само некаква симпатија, а најмногу од сѐ сожалување.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Цане многу нешто сака, но од сѐ најмногу му се допаѓа оној автобус што често стои на автобуската станица, пред киното.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)