од (предл.) - викање (имн.)

И одново од длабината ечеше каменливото речно корито од чеканите и од викањето на работниците и од ударите во ритам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас викам, тие ме гледаат и од викањето се разбудувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од викањето се разбудија и другите селани, дотрчаа со садови, се предаваше водата од рака на рака, се правеа синџири од луѓе и се фрлаше водата; но нејзиното мало количество како да го потсилуваше огнот; некои од луѓето што беа похрабри, потпреа скала на ѕидот од куќата и се искачија на чардакот фрлајќи вода за да не се зафатат одаите и чатијата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И така, од викањето ќе се разбудам, вели Дуковица Вендиоска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Веќе го беа пресекле и од едната страна и од другата каменитиот и стрмен брег, кога снемаа пари.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Една жена ја заграбила устата со дланките и подзарипнува од викање: — О, Михајлооооо!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зарипнав од викање, што се вели и гласот свој не си го познавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)