Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Возбуден од глетката и со помошта на топлината од радијаторот, почуствував, прво, како да ми се крена некој капак од главата, а потоа како се намрштив, веројатно повеќе од машката мачка.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Од главата му бликна црвена крв...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

За малку ќе заборавев дека чевлите чија флекница ја скршив од главата на мојот бивш маж, кого го начекав со некоја пачавра во мојот кревет, треба да ги земам од поправка...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Потоа тој ја стиша интонацијата на гласот, заслабе неговото ораторство, почна почесто да ја симнува офицерската шапка од главата и да го вади крпчето од џеб за да ја избрише потта од челото и на крајот престана да говори.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Мамурлак Очите поголеми од главата и поцрвени од косата нецрвена. Брадата двенеделна, од вчера пуштена.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

— Дојду пак со побратимот, да си го видиме касметот — одговори Толе и ја погледа од глава до пети. — Ти шо правиш, како a помина зимата?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Јован го зеде кафето од дизгот и го изгледа Катето од глава до петици. Убавко му се виде.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А сите што барем малку се одбираат во зелки знаат дека зелките немаат нозе а и чуму им се нозе на зелките кога умот е во главата а не во нозете, а од главата се стркалуваат и се истураат во јавето и сите тукушто зачнати и тукушто отсонувани соништа.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Никола и жената безволно жвакаат, не им излегува од глава честитката.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А Баге, пак, сиот во модрици, од глава до петици, небаре паберка од модар патлиџан што го фатила зимска слана, така што кога го исправаа на нозе чувствуваше болка по сета снага, почнувајќи од табаните, натечени како ленени снопови во застоена локва, па до темето каде што во некој агол од малиот мозок уште му догоруваше кандилцето на свеста.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Во отсуство на чичко Томе, кој уште во рани зори заминал за варница, да ја ѕида на суво со сур камен и суво грло, за леб и раат на челадијата и душата, мајка му го избаци по сите страни држејќи му го лицето меѓу дланките како велигденско јајце, и долго му мавташе со марамата од главата, небаре го испраќа чедото на далечен пат во непозната земја.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Набрзо можеше да се види како мозокот тивко, беспомошно болува зад очите, а тогаш мозокот најверојатно и изумре, бидејќи очите речиси му испаднаа од главата и во нив го немаше повеќе оној препознатлив израз, туку израз како кај очите на краба на едниот крај од нејзиниот сплескан труп“. 22 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Момчето беше голем уметник, способен постојано да измислува нови комбинации и специјални климакси, а некои беа „ноти“ од сферата на Непознатото, со паузи, привидни дисонанци, ноти кои ненадејно се пробиваа една со друга и прскаа заедно, со вчудоневидувачки, врел и сладок удар. (...) Аракнид, шоферот на Ендрју Кеиф е единствен домородец во Интерзона кој не е ниту педер ниту бузерант.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Селаните ги симнаа белите шамии од главите Добитокот грозно рика запретан во пепелта на летото И гласот му се престорува во ракопис на дожд.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Рибата од главата се смрдува!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МАРА: (гледа горе и ја поткрева марамата од главата).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Брадарите се чуваа во гостинските одаи, сѐ додека сами од себе не се растуреа, а крчмарката, за среќа и бериќет, од главата на домаќинството добиваше на подарок огледало, белило и црвило.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тоа го збуни, очекуваше да води доверлив разговор со некого од главите на домаќинството.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Први на тоа се досетија војводите, а најпрв Најдо Акиноски, се здоговориле меѓу себе и тргнаа од глава до глава на домаќинствата да ги наговараат да се согласат да стапат во колектив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Плачовите низ селото се носеа сѐ уште и Неда црна крпа пак од главата си фрли, повтор косата ја пушти, а плачот стана толку јак, - „Малодушни земјоделци, излезете од дворов!" - им викна мајката со гнев.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Но се случи нешто непредвидено: силниот ветер и нему му ја симна капата од главата и ја однесе на еден покрив.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

-Да, да! - потврдува Сухов. -Беше голем измамник Михаил Матвеевич, што се вели, од главата до петиците.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На тоа вие веќе ништо нема да кажете, само ќе го погледнете Сухов со вџашеност во очите. 68 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Потоа поминаа лекари. Нѐ прегледаа од глава до пети. Болните ги одделија.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„И, на главата сте ја заборавиле оваа капа, која никако не му прилега на вашето одело, ниту пак на вашето дело,“ рече и ја симна капата со зелени туфнички од главата на брат ми.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„А сега ајде, ќе ве испратам до дома, па таму во топлиот брачен кревет ќе можете мирно да сонувате, сеедно дали свесно или несвесно.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Нешто држеше во раката - тенок пакет, завиткан со пластика. шушкаше додека приоаѓаше.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Кога си вљубен водиш љубов“, рече таа полека спуштајќи се на седиштето тврдо како камен.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сѐ уште беше во кимоно, но косата ѝ беше поостро подигната, цврсто склопчана на врвот од главата, како да се подготвила за бој.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Имам сестра малечка име ѝ е Јана, од глава до пети без ни една мана.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Профим го стега коњот за оглавот да не мрда; Царјанка ги шири рацете и им забранува на сестричките да истрчуваат пред коњот; по скалите трча Профимица со капчето в раце за да му го стави на Скрче; но сликарот чкрапнал, та сè е фатено во една подготовка за сликање; петта фотографија: пак Профим, жена му Профимица и синот Скрче, но сега малку потпорастен; во рацете држи свеќа; зад нив е црквата, околу нив гробиштата, расцутен јоргован, неколку деца што се бркаат со запалени свеќи в раце за да си ги потпалат косите; некое дете во мигот на чкрапањето е фатено одзади каде што им се исмејува со издолжен јазик; шеста фотографија: фотографијата е направена во сликарско ателје во градот: на стол седи Профимица, в скут го држи Скрче во морнарски алишта, до неа седи Профим, потпрен со раката на нејзиното рамо и облечен во градски алишта што му ги позајмил сликарот за сликање; зад нив кулиса што претставува богата градска одаја, украсена со слики, голем ѕиден саат, на ѕидот распнат персиски кавијор со лав чијашто глава со разината уста се наѕира меѓу Профим и Профимица; на Скрче главата му е помрдната при сликањето и изгледа како да е двојна или како да се гледа низ матни очила; седма фотографија: сите деца заедно: Царјанка, Андромеда, Девица, Венера и Скрче; девојчињата држат во рацете китки цвеќиња, а Скрче мало кученце што не седи мирно; сликарот доближен до нив повеќе отколку што треба, не ги фатил сите убаво: Царјанка, која е на едниот крај од сликата, ја фатил половина, како пресечена од главата од петиците; уште тогаш Царјанка сакаше да ја скине сликата, но татко ѝ Профим не ја оставаше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Затоа што и Билјана додека го белела платното, а Ајше со пирајка ги млатела чергите на река (биле доволно стари и мажени за Климе и Реџеп) со белото месо на натколеницата која била намокрена, на случајниот минувач му била копнеж со години... и сликата на испуканата земја покрај босите нозе никогаш не му исчезнала од главата, а со неа и прашањето: „Кој бил најжеден - земјата исушена, жената распукана како лубеница со раскрачени бутови, или... тој?“

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Брзо, брзо кај Маса Ќулумоска. Ми закуша жената и ми ја тргна силината од главата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Од Уља. Ѝ стргнав неколку влакна од главата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Со скутините и со шамијата од глава ја повивме. На две - на три.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Вода брижди само од главата твоја, ти влегува в очи и те штипе, те нагризува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Клекнувам до него и со шамијата од глава му го бришам челото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Маса Ќулумоска кажуваше дека сама ѝ ги избришала солзите на Богородица од иконата во камарчето. Ја одврзала шамијата од глава и ѝ ги избришала солзите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Знам, знам! На овие години девојките не ти излегуваат од глава.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ружа овој пат нападна директно. - Како што реков, твојата ќерка е распуштеница со тапија и тоа од глава до петици.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

ДЕВЕРОТ: (ѝ ја зима на Василка старата шамија од главата).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Стиска со десната рака студен камен, не помал од глава на доенче, бранејќи се ќе падне.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

На излезот од грнчарницата ја удри некој топол воздушен бран што ѝ помина по коските како земјотрес. За малку да ја кутне, да ја онесвести.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Само чу дека штракнаа ножиците и едно перче од нејзината бујна коса ѝ се оддели од главата и како летно облаче ѝ помина пред очите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Овој функционален говор честопати се карактеризира како „говор од главата“ а не „говор од срцето“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Кутрите глави како светнаа! Стариот, се виде, во таа работа имаше извежбано сѐ до поединости. Глава од глава.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Нозете ни беа тешки и одвај ги влечкавме, од глава до петици бевме полни со вошки.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Баба му Депа излегуваше во дворот, ја вадеше шамијата од главата и се молеше: „Господе, името твое му го дадовме за да ни го чуваш... Помогни му сега да оздрави...“

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

„Што??? Па ти не знајш шо збораш, чупе! Ти не знајш со кого збораш! Вакви теории има да си ги избиеш од главата во моментов!

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ме поздрави вадејќи ја од глава жолтата капа. - Мсје Раизе, зарем не знаеш што се случи? - започнав.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Таксистот го одмери Александар од глава до петици, и како да беше почестен што седи до него на совозачкото седиште, а не назад што беше вообичаена пракса при користење на такси.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Дури и задниот дел од главата му беше стегнат со нешто.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Пијалокот беше како азотна киселина и, што е уште полошо, при голтањето човек имаше чувство како да добива удар со гумен пендрек по задниот дел од главата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Букинистот убаво го позна, ја симна беретката од глава, се прегрна со Камилски и радосно му рече: Monsieur Clement, каква среќа што те гледам жив и здрав, мој Шпанецу, мој Балканец?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Носеше сина беретка, а спуштените бели коси му беа како перде на половина од главата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Веќе неколку денови оваа реченица не ми излегуваше од главата.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

5. РИБАТА ОД ГЛАВАТА СМРДИ - зар опашката би била орхидеја?

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Попот се откажа и од ќерка си Бисера што го прибра Крлета и еднаш, кога таа отиде да го види, да му ги земе алиштата за перење и да му занесе едно грне кисело млеко, толку го налути кога му рече в очи оти тој е крив, а не Крсте, — го грабна од полицата грнето, и го удри од глава и ја истурка низ врата со полна уста клетви: — Еве откаде дуел ветерот шо ми го подветрил детето, да даде господ нека срдешница да а вати!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

На Доста крвта ѝ зовре во мозокот, и уште сред куќи го бапна котолот од глава и ѝ се загна на Митра, која, како кабаетлија се здрви, просто не можеше да мрдне.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тамбурата се распрсна на парчиња, а од главата шурна крв и и го облеа лицето. Но Анѓа остана мирна крај ѕидот.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Никој не пушта глас, ама Чана се подмрднува на едната страна во вратата, им го ослободува поголемиот дел од празнината во која ќе се мерне ту пасамок магла, ту црна валма од главата на возот, ту во далечината снагата на некоја планина.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Белата капа од главата на Водно се зголеми, некој невидлив ѝ наддаваше петли на долните рабови и растејќи слегуваше сѐ подолу и подолу додека најпосле не се претвори во бело платно што едно утро го открија врз покривите на куќите и врз калта на улиците.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Танаил се пресвитка и падна врз бистата облевајќи ја со крвта што му шикна од главата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Во нозете му се виде како врабица и таа споредба што механички му падна на памет во истиот миг му се виде непристојна. Пренепристојна. Просто ја исфрли од главата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ги изгледа двајцата од главата до петиците. Рече: - Лајна низаедни.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

„Васј, секогаш кога сакаш да ми помогнеш ти ме фрлаш таму каде што не ми е местото.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Сакам да го охрабрам. Сакам да му ги искорнам од главата црните мисли.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Крвта му блика од главата. Се наведнувам и го допирам. „Будала“, велам, „зошто го стори тоа?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Ти ја мислиш натаму, таа е наваму.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ТЕОДОС: Од стомна да се напијам! Од главата ќе ѝ ја скршам!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Обично бабите од населба си пиеја кафе една кај друга, но бабите на Дора и Ане само љубезно си велеа „добар ден“ или „добро утро“ кога врвот од главите ќе им се ѕирнеше од зад живата ограда што ги делеше нивните дворови додека ги простираа чергите или ги полеваа цвеќињата.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Долго потоа не можеше од глава да ја извади неговата нова сосетка.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ја отвори вратата пред неа; таа излезе, а на масата остана неговата тепсија полна со ароматичните чоколадни колачиња.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Сите се накусо потстрижени и, од глава до петици, во црно.