од (предл.) - година (имн.)

Ете, и сам слушна оти ваа година бериќетот е слаб, не се роди, та да беше како од годините и шестотини да ти дадеме, токо не собираме, та ќе се страмиме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога го тераше Митра Илка да се жени, таа ја предвидуваше оваа беља, ама еднаш си велеше: „ќе му даде господ деца", а деведесетидеветпати се тешеше, оти е веќе попрекршен од годините, та белким не ќе кукне некој помлад.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Трепериш како булка на мајско ветре се тетеравиш од годините врз плеќи молчиш како икона нацртана од крвој се виориш како барјак исткаен од светлина
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Самиот судски процес траеше нешто повеќе од година и пол.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оттаму Вујовиќ си го поставува прашањето: зошто вработени во ССМ, кога се наоѓаат пред судски спор против него, немаат право на услугите што ги нуди правната служба на истиот, а сепак своите должности во однос на членарината редовно си ги подмируваат?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тие ја составија во Бугарија основата на работењето во полза на Македонија. 117 „Гркоманите” во Белград од година во година се зголемуваа со нови „гркомани” и „бугаромани” но и едните и другите внатре во Србија мачно се преобрнуваа во „србомани”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сѐ бледнееше и тонеше во еден свет на сенки во кој, на крајот, луѓето не беа сигурни ни во датумот од годината.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од година во година и од минута во минута, сите и сѐ одеше брзо нагоре.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Суптилно ѝ се прикрадувам на глорифицираната осаменост.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас ги облекувам најудобните чевли, а често и боса трчам најбрзо што можам за да го зграпчам тоа што остана од денот, од годината и од животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А тие што знаеја и ја посочуваа старата куќа, каде веќе повеќе од година дена не живееше никој.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сѐ повеќе и повеќе заличувала на фреска која оди, исчадена и потемнета од времето, од годините.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Вајаше, милуваше, обликуваше скулпторот, а со тоа како да се спровираше низ сопственото крвотечение, низ капиларите, низ свиоците на мозокот, низ талозите од годините и собитијата, низ честичките што Живот се нарекуваат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Благодарение на познанствата од годините додека бев во “Време“, веќе по три дена ми беше испратен компресор, една силна машина, бучна, и црна катран, како локомотива.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дека сигурно знаеле оти војникот што ја донел на коњ во деновите на априлската војна бил отсутен од куќата од под Сина Скала повеќе од година и половина а можеби и нешто повеќе кога почнало да се шепоти оти осаменичката, горе, во планината, не е повеќе сама, туку е носечка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Познато било дека нејзиниот војник исчезнал уште во почетокот на 42-та а моето раѓање се случило токму девет месеци по борбите од другата страна на Сина Скала што се воделе дури при крајот на 43 та.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Полето врело клокоти под ова црвено небо птицата чудно цвркоти крај еден овенат шебој ноќта необично глува за оваа доба од годината гората пеколно сува една ѕвезда од небо е скината Еј ти усто зината во нас пленот што го препозна животот вреќа е скината со староста тоа го дознав 2002
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
На триста и четириесет и првиот ден од годината што истечуваше, Старата Година, елените на Дедо Мраз се видени како наслегнуваат во падината на најмалата државичка на светот, Дардаванија, татковината на Добре, најдобриот човек на светот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Населението од година в година се зголемува, а и потребите растат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Малку пред полноќ дојде струја и така на екранот го гледаа одбројувањето на последните секунди од годината што заврши.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Времето врвело... Куќите една по друга се множеле, множеле и селцето од година во година и се ширело и растело...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)