од (предл.) - изненадување (имн.)

- Но зар мораш да одиш? Дедо Димо зина од изненадување. Како да му удри некој шлаканица.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Човекот зина, ококори очи и откако се созеде од изненадувањето, силно ме удри по рамо, па рече: - Така е, брат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
-Што да направам? – се вџаши од изненадување Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
А логотетот пребледе и се фати за срцето. И сите, освен Лествичникот, погледнаа в земја. Логотетот не можеше да земе воздух од изненадување; личеше како да ќе го удри кап. Побара чаша вода, за да се соземе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Тутун и во него е водичот за султанскиот харем. - Хашиш! - скоро викна од изненадување Арсо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Досмрзна кога виде како тој, повисокиот, се подзагледа и како да си подвикна нешто од изненадување. Го препозна.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)