од (предл.) - снег (имн.)

Простран, со водоскок, во самиот центар, на чии оснежени фигури наседнале младичи и девојки, фрлајќи топки од снег, обиколен со монументални објекти - старата зграда на општината, градена во минатиот век, достоинствена, со голем градски часовник, со две цркви, кои се реновираат, а во дното се златее големата и монументална „Палата на Републиката“, во која само во еден нејзин дел е Претседателството на ДР Германија, а сѐ друго во овој огромен комплекс служи за обичниот граѓанин - за негова разонода, пред сѐ за младината.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Завлеговме во еден тунел од снег, долг со километри. Видикот го изгубивме.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Наоколу имаше и густи шуми, но дрвјата беа толку побелени од снег, што малку прилегаа на себе.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Низ тунел од снег И така, го продолживме патот за Прага и Берлин.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Срната ја меткаше главата, се обидуваше некако да скокне од снегот, па Бојан се исплаши дека може и да му избега.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Полека сосем ѝ се доближи, ја фати со десната рака под вратот, не испуштајќи го ременот, со другата рака ја потфати одзади и ја извлече од снегот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Атмосферата на свеченост, разгорениот оган, стопленото сопче, пријатната миризба на пржената сланина, му го зголемија расположението на момчето, па за првпат откако беше дојден во колибата, откако беше затрупан од снегот, се почувствува безгрижен, спокоен.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Крикот се засили. Доаѓаше од височините, од снегот, од кон северната страна на Глогов Валог.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не се чувствуваше најдобро. Беше изморен од претераното напрегање, на грбот го чувствуваше студенилото од кошулата натопена со пот, а и нозете му беа мокри од снегот што му се истопи по чорапите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа ги пушти и говедата. Додека тие пиеја вода и се бавеа, изненадени од снегот, преку кој и тие не се решаваа да загазат, Бојан им фрли малку сено во предниот дел од тремот, оставајќи ја вратата отворена, сами да се вратат и да влезат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа беше радоста што ја предизвика таа осамена капка, што настануваше некаде во стреата, близу оџакот, се откинуваше од снегот и паѓајќи удираше во некој предмет што ѝ помагаше да го везе своето „так, так“ и да ја мрешка тишината на сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Штом ја отвори вратата од кошарата, говедата едно преку друго истрчаа надвор, па нестрпливи да стигнат до поилото и да ја изгаснат жедта, лижеа од снегот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Змијо, во бегство на патот до каменот во везило од снег и црна крв.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Молчеа немо, со наведнати гранки натежнати од снегот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
ПАНДЕ: (влегува целиот обелен од снег и се тресе пред вратата што прво ја отвора). Добро утро, домаќини и гости!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Провери да не човекот од снег оживеал и се стоплил среде ден, а јас, ноќта, сум исчезнал (изѕемнал) оснежен и бел.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Многу подобра е ситуацијата во оние примери со јасна симболика (Човекот од снег) каде, како кај Чапек, стапките во снегот наеднаш исчезнуваат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го насловив „Човекот од снег или Оној- што- се- пресоздава-себеси“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Среде темнината и студот на ноќта во која тој сѐ уште чекореше, оти сега и топлата селска куќа беше исто толку далечна колку и сеќавањето, тие нејзини гради светнаа за миг, побели и помеки од снегот под неговите нозе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
XVI. Негде во средината од таа бела удолница, по која се спушташе, наближувајќи кон него, неговото јарче, неговиот уловен лов и неговото задоволство, стоеја два грма, покриени од снегот и станати две тумбарки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Идеше киселикава миризба на сурова буковина и суво штипкање на пилотини во носалките, од тоа кивна, загазувајќи до глежневите во белиот слој пилотини, по кои чекорот му беше мек, помек дури и од снегот, а ги чуваа тука за да држат топло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа шумата продолжуваше да трае, една бела шума од снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Продолжуваше само да гледа во густите роеви снежинки, во чие што виорење не постоеше никаква разлика од вчера, завчера, чиниш денеска воопшто не беше некој друг ден, погледот пак му заскитуваше во таа маглива, бела шума од снег, еден болен човек со она чувство за умирањето во своите мускули, нараснато во него повисоко од неговите рамена.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И слушаме дека на Пелистер врне снег и дека од снегот не можат да го искачат топот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе го подистресат трнот од снегот и ќе збираат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во дрезгите го најдовме и песот што збесна ланската есен и што растрчуваше низ полето со бела пена, ко сапуница на муцката. Коските веќе му беа побелени од снегот и од дождот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како сега да го гледам - бели коси, бело лице, бела брада, божем од снег си го направил.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Овој дел од невестинскиот фустан беше од снег“, се правда Виктор пред изненадениот свештеник за својата грда постапка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Врз неа стави поголемо црвеникаво камче што го ископа од снегот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Жена, е од медитерански тип, меѓу триесет и петтата и четириесеттата година. лице со вовлечени темни очи, извиени веѓи, со кадрава црна коса, што мокра од снегот, се сјаи под сонцето на сијалицата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Беше тоа некој одблесок од снегот и од ѕвездите однадвор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги водиме балистите кај сточниот пазар, а таму еден вод борци ручаат по камењата, подадени од снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние ја гледаме одоздола, од снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некоја гранка ќе истрпне и ќе истресе малку од снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Надвор дрвцата се поднаведнати од снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може да беше некоја згрутчена светлина од снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лесно се наведнува над неа, ѝ подава рака и полека ја извлекува од снегот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И откако го истресува гостинот од снегот како што се тресе нежно дрвце в бавча, се свртува Танаско и на слабата светлина го забележува вчудовиденото лице на Пелагија и како што ја открива неа и потаму крупната снага на Чана, така и гласот му папсува Скап гостин,Пено мори, скап гостин дур уд Вујвудина, уд Гакову...
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
За децата не требаше да прашуваат, некои се подадоа од другата одајка, други дојдоа побелени од снегот, од надвор, сите со радост го изговараа името на Пелагија и ја гушкаа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во селото Сушица, слегоа со некои луѓе кон манастирот свети Димитрија, крај кого шумолеше брза река, носејќи тревишта и искршени гранки од снеговите што ги беа повалиле таа зима дрвјата и грмушките од шип и бозел.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Уморен беше од снеговите што во последната зима како никогаш порано ги притискаа неговите стари гранки.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)