по (предл.) - нас (зам.)

- Немај грижа, - му велам, - ние ќе ја достроиме твојата работа. Ние и сите што идат по нас.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А кога некој свирна со прсти и даде знак за молчење, Коле застана до стаблакот и прошета со очите по нас.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сандре со светнати очи и разигран поглед шеташе по нас загледувајќи нѐ сериозно де еден, де друг: - Другари, испратен сум од учителот да го свикам овој состанок и да ви пренесам една многу важна задача.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сакав да поседам подолго, ама место не ме држи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Што луѓе ќе станат...“ се лутеше дедо Коле, а лутите зборови се тркалаа низ скалите, небаре камења фрла по нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се лутам и како од некаква далечина го гледам тато.“ На крајот баба пишува - Убаво ми е.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Клинциве летнаа како мушички. А ти ми велиш си бил водач на јуначишта.“ Тоа Џеронимо фрли лоши зборови по нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Како Толе Паша? Не се потери по нас? — го прашаа двајца од војводите овчарот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе направиме. Ние колку шо можиме, тиа по нас пак колку шо можат. Тоа е. Дошло, ќе се трга.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Слушав како чекори по нас и во тесната уличка, ги слушав нејзините чекори и ударите на стапот на кој се потпираше; гледав во чекорите на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој веќе не ја погледна. Таа одеше по нас до излезот од трошната куќа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Звукот на нејзините чекори запре, неговите чекори продолжија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Литературните обиди на македонските пишувачи во XIX век, за жал, немаа такво значење за да добијат следбеници, затоа ако и сега во XX в. гледаме некои обиди да се пишува на македонски, тоа не се прави свесно и од некакви патриотски влечења и цели, ами само за забава; 159 Во тоа се состои разликата на нашата, т.е. македонската духовно-национална преродба од онаа на другите православни словенски народи, со други зборови: како што понапред ние постепено и први се просветувавме со христијанството и со писмото, а другите Словени – по нас и набрзина, така пак сега, во времето кога сите православни Словени постепено си изработија свои литературни јазици, свои богати литератури и постепено изработени правописи, ние остануваме поназад од сите, тукуречи без литературни традиции – не затоа што ги немаме, а зашто го забораваме своето изучувајќи го туѓото.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да е ноќ со месечина, Ангеле може ќе ме праша: оти, тате, само по нас оди месечината? Кај ние, таму таа... Напред!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И идат некои оси и некои стршни и некои пеперуги и коњски муви. Сѐ тргнало по нас, сѐ бега со нас, кон шумата. Ги оставаат седелата, дувлата, осарниците, дупките и сите идат по нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите земни лиоти како да идат по нас: и гуштери и змии, убаво видов една змија како ја поткрена главата пред нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само Чако гледа што правиме. Иди по нас, истрчува пред нас и нѐ гледа право в очи. Нам само очите ни се зголемуваат. 157
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Празник ми оставивте дома, вели, ми ја наружавте куќата, вели и иди по нас, се поздравува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вели: „Нам, на селаните, среќата ни е променлива, а несреќата постојана“ , велеше Лазор Ночески и запре возот, штракнаа катанците, штрангите, се отвори вагонот и се рашири некоја светлина што се турна во вагонот што се бувна во нас и што после тргна по нас, и нѐ загледува така - гурелави, со пострупени клепки и усти, потечени под очите, со потргнати образи, обесени, разбушавени и со сламки, со осилки во косата, со кучешки болви; нѐ тераат војници, небаре метилави овци, пропрснати и со подмакани слабини, ни тропаат коските, војникот што ни отвори 119
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По нас клинка и Чако, ќе се заврати по некоја гуштерица, ќе ја збрка и пак иди по нас. 151
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Леле боже кај да одиме, болеста оди по нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знам тогаш, дали од нишањето, од тресењето на колата се помрднуваше мајка, ама мене ми се стори дека се мачи да се поткрене, да се подисправи, да се обѕрне по нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги вадат јазиците и плукаат по нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ене ја, ѓаволе. Голем мајстор си штом си можел да ја натераш да се снове по нас кон Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Станувајте, викал Арсо Арнаутче; се наведнал над најмладиот и го затресол; се клештел со задоволство на сезнајник на чија дланка лежат сите тајни на животот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Темницата шушкаво воздивна. - Не, одат по нас. Ни треба коњ, да го пренесеме.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Цела ноќ можеше да вика по нас, глупавиот пак да не имаше некоја друга работа, - беше слеп, не гледаше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Не, идат по нас. Ни треба коњ, да го пренесеме. Не би ти тропнале на врата, само - конспирација е.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мрдаат по нас со устите, ни ги повторуваат зборовите, ги учиш на диверзии, им кажуваш диверзантски средства.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Запира возот, а на прозорците се обесиле Германците и пеат, викаат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни ги пуштило сенките од под петици и одиме ние, одат и тие по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мајка тргнува по нас, и дедо тргнува по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не им е зададено да идат по нас, како мршари по добиток што пцовисува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние бегаме, а тие идат по нас, тропаат и се набиваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пцујат по нас стражарите, клучарите, а ние претаме во изметот, се валкаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Еј женшини, шепотат логорашите, си плукаат во рацете и ги подаваат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Завлегуваме длабоко во логорот, а од сите страни излегуваат мажи, ги подаваат главите и поидуваат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сврти се, вели, да видиш кој иде по нас. — Мофашите3, или Германците?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се истргуваме сега од турканицата, а по нас идат некои сенки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А по нас свират куршумите, фиу, фиу, си фиукаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жените идат по нас и приплакуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но свињите се загнаа по нас, живи ќе нѐ јадат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Море, ќе удриме еден валцер, вели, и дрвјата да се кренат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги оставаме така во заблуда, што се вели, а тие идат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се вртам: по нас идат непознати пилишта и пасат по леите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вртиме по некои улички затрупани со подадени стари куќи, готови и тие да тргнат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Меѓутоа, имаме предвид дека тргнавме од почеток - од нулта позиција - засилено работиме и ќе ја подобриме положбата. А по нас одите вие!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)