по (предл.) - вагон (имн.)

Ај, не прави се удрена, ми вели, знам со каков копнеж ја бараше по вагоните, по бараките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се товарат ранетите во возови; трчаат болничарите и со вар испишуваат крстови по вагоните; внатре вагоните се послани со слама; ранетите си помагаат еден на друг: ги подаваат рацете или патериците и ги прифаќаат оние што со мака се качуваат во вагоните; во далечина екнуваат пукоти, наредба е што побргу да се трга.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И времето надвор боледува од астма: сонцето, бледо, без сјај, се потпира на голите гранки и се тресе од студ; ветерот јури преку црните ораници како коњица во паника и фрла игличести капки дожд по вагоните.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Летото , ми се чини, ни го украде детството, ни го расфрла по синорот на селото, по салашите, по нивите и каналите, по вагоните од селото до Сомбор, по патиштата до Ригица, Станишиќ и Бездан, по веселбите и приредбите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И го пуштам писменцето по вагоните, си оди од рака на рака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)