по (предл.) - дел (имн.)

Ако си решил малку по малку, твојата љубов да ја снемува... ќе ме снемува и мене, дел по дел од мене ќе умира... како ветар ќе минуваш низ мојот живот, и ќе ме однесеш до безживотниот брег, и таму тивко ќе ме снема во бескрајот...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Очите твои ме гледаат со чудна боја... а јас само са плашам од смртта на мојата душа зошто љубовта не може да те рани и да ја убие душата на почеток, туку тивко, полека. дел по дел. во секоја минута од твојата неприсутност, ја одзема и ја носи некаде далеку.... дел по дел. во секоја минута од твојата неприсутност, ја одзема и ја носи некаде далеку....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Како сведок на телесните и душевни предавања се појавува самиот Готвач, со приказната која воајерски патува по деловите на нивните тела, набројувајќи ги местата на средбите и телесните допири.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Нема ли денес неа да ја соберат дел по дел и да ја закопаат во заедничка јама?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Зошто подобрите времиња се творат, запаметете добро, тие се изградуваат дел по дел.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Отсуството на Јана и двата дена самотија ѝ дадоа на Рада доволно време уште еднаш, дел по дел, да го анализира сето она што ѝ се случи. Да се разбере самата со себеси. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа, по долгото патување, од постојното тргање на уздата, удирање по мевот и силење на коњот, како и од жешкото сонце што ја пече, сета е во пот и зпочнува дел по дел да вади од на себе, да се соблекува и да фрла.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но ранетите, се знае, дел по дел ги закопуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во пресудната 1948 година бродот на длабочина од 23 метри крај риечкото пристаниште ќе биде извлечен од специјализираното претпријатие Бродоспас и ќе го преземе Југословенската воена морнарица за свои потреби, а по реконструкцијата и обновата дел по дел ќе влезе во составот на морнарицата како школски брод Галеб, а подоцна ќе стане еден вид пловечка резиденција на Јосип Броз Тито.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Југославија, неговата творба која вештиот владетелја одржуваше со својот владетелски инстинкт и авторитет, неколку години по неговото исчезнување заличуваше на долговечен чинар кој умира дел по дел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе учествува во многу поморски битки за различна намена, а најчесто како миноположувач за на крајот од сојузничките авиони да биде потопен кај Риека во 1944 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)