под (предл.) - еден (прид.)

Тука, во тој Ал-Шари, дојде Толе една есенска вечер и цела ноќ се преврќа и ги кокори очите под еден бор.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Под еден чинар... Не под еден чинар – Чинарот живее само илјада години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под една топола... Не под една топола – тополата живее само седумстотини години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под една бука... Не под една бука – буката живее само триста години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под еден чемпрес... Не под еден чемпрес – Чемпресот живее само пет илјади години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под еден костен... Не под еден костен – Костенот живее само три илјади години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Застана со колата под еден орев на средселото, ја потфати прирачната торба во којашто имаше пижами, две рала долна облека, еден џемпер за секој случај, две летни кошули, несесерот со нужните дрангулии, зелениот блок хартија и, се разбира, како што му беше препорачано, митото за Петра што неговата патна торба ја правеше значително потешка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Долу, под насипот по кој врвеше пругата, десно од нас, под еден орев, беше паркиран џипот на Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Фискултурецот се исплашил да не ѝ се слоши како на приредбата, па застанал, да се потсмири. Застанале под сенка, под еден орев.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Под еден куп камења Зборот се расправа со смртта
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Под еден куп камења Лути тревки сонуваат поле
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Под еден куп камења Смртта се претвора во сон
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Под еден куп камења Најблиску сме до животот
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Под еден куп камења Од очите се подаваат змии
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Под еден куп камења Погледот се избиструва до очај
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Под еден од слоевите – одвај се гледаат белези од премачкани букви.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од под една бука стана и се упати кон нив висок и строен партизан. Трајче го препозна. Тоа беше Планински.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Видов дека ја дупнале вреќата со најкрупните ореви а лушпите никаде ги немаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, кога ги отворија раниците речиси беа полни со јатки, а лушпите ги изнапикале под еден примитивно направен кревет.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние имавме две куќи. Едната под едните, друга­та под другите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„А јас не можам вас обајцата да ве трпам“, се одзва досадата, „Вие самите сте најздодевни и не умеете ништо идеално да раскажете.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас за вас, ваше превосходство, знам една историичка, како вас од под еден сопружнички кревет наутро лакејот со четка ве измете“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)