под (предл.) - мој (прид.)

Бегај изгоро студена...стопи се под мојата жешка стапка...таа се дими од премора, од триење на мислите...а погледот ми залута, луто се насочи пред очиве ми...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Што требаше да биде тоа „Ќе ви...“? Ќе ви покажам јас вам, или ќе ви дадам отров, или ќе ви ја заебам мајката и сестрата и сѐ живо и мртво, или ќе ви стокмам слика од мене да се крстите пред неа, или ќе ви го сторам ќефот, ќе ве најадам и ќе ве напојам, или ќе ви ја земам силата, и така обесилени, ќе клечите пред мене и, тресејќи се, ќе молите и ќе чекате, оддалечени долу, под моите коленици.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кочо направи знак оти разбира. - Јас сум им војвода на шумците. Пет илјади се под моја повела. Дење ме гледаш овде, а ноќе...
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ја чував бескорисната сачмарка под мојата јакна.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мислев дека нема да можам да се вклопам во тажниов настан.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Господи, со какво расположение ме разбудија утринските птици што се вдомија под мојата стреа дури при крајот на април!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И не можам, да знаеш, не можам да дозволам некој да се фрли под мојот воз!
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Мислев дека денес ќе можам да го убедам вашиот син ако не да се откаже од своите намери, тоа барем да се фрли под друг, а не под мојот воз.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Перокселинот во твоето собиче. - Под мојот кревет, - додава Ана.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Двапати беше нападнат од заседа, божем од разбојници, и темелно претресен под мој личен надзор.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Конечно сум среќен во Дантеовиот пекол вечен, и не се тресам како прут во блудниот осми круг!
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А Полнета кокошка со компири и сос слета под мојот прозорец. Дали да ја изедам?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Синиот пајак со златна глава безгласно се кикотеше под мојата кошула.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Помеѓу реката и шумата на четирите годишни времиња удри граната.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Што се смеете, - однекаде Кејтеновиот син се довлечкал под мојата маса, кажи ми, жити мајка, малечок Леме! Лошо ме заколна.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А еднаш - Винстон не можеше да се сети дали тоа се случи додека спиеше под дејство на дрога, или во нормален сон, или пак во момент на будност - еден глас му шепна на увото „ не грижи се, Винстоне, ти си под моја заштита.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Едно румено и шушкаво небо е под моите прсти и сепак не сум ни виножито ни облак да копнеам по небо.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се насмеа: „Под мои раце умре човек во болницата. По моја вина.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Значи нѐ обзема есента а под моите прсти лисјето на времето лета како лисјето во градината.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
И кога мислев дека веќе го нема и дека се изјасни се наеднаш сфатив дека неговата сенка се скрила под моето чело да притиска глуво како во кошмарна бессоница.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Врз нас најчесто шинел или излитено ќебе или ништо. Под мојот шинел лежевме двајца. Јас и Вангелис, Грк од Тесалија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дино скокна од креветот и во темницата почна нешто да вика.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Телото ми се вкочани, но тоа не го запре да ги пикне рацете под мојата ноќница и да почне силно и бавно да ме фаќа, штипе и гребе по бутовите, стомакот и градите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Отидоа подалеку од местото каде живееја, а брзо се најдоа под мое око.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ова го пишувам јас. Ова е под моја контрола. Јас го предодредувам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ја честеше и неа пијачка. Ги миев чашите, вриев од нервоза и мислам дека тие сами пукаа под моите раце.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Целата се шаренеев по просторијата од ламбадестото здолниште, кое не суптилно ме оцртуваше во задниот дел, и топло портокаловата тесна маичка која ги истакнуваше голите црни раменици под мојата коса.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Убаво е во нашава куќа. Потокот што тече под моите прозорци е двојно поголем отколку што е вообичаено, зашто снеговите од Бистра се топат, па сиот се пени и шумоли како да минува низ куќата, а не крај неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ливадата наоколу е полна со сонце и со птици.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)