со (предл.) - бакнеж (имн.)

— ,На жените само со бакнеж можеш да им ја затнеш устата", ми рече еднаш Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Здравоживо мор Пелгијо, кај гу имаш скриену то нашто кумашинче! го пуштил гласот Танаско, а Пена ја гушка, ја стиска, чиниш сака во себе да ја втера, потоа Пелагија ги гушка нивните деца, ги опсипува со бакнежи, влетува и во прегратката на Танаско, а потоа тоа купче од луѓе и гласови се раширува во дворот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дур возот без починка рони во времето на ритамот монотон вечерва ти си задремала. Не спи, не заспивај, уморена. Колку е тежок тој мир на твоите образи живи кога патуваат шумно сите предмети мртви. Со бакнежот на погледот мој што чука на твоите клепки заклопени ти ги отворам очите сонливи.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Целото лице ѝ го покрива со бакнежи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Денес е ден на мајките што ги гушкаат своите дечиња кога за појадок им сервираат љубов бескрајна, за ручек ги хранат со бакнежи по обравчињата и ги штипкаат од милост по рачињата. А за десерт?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со бакнежи и солзи, на големата и шумна минхенска станица, девојките се разделуваа. Нивната песна молкна уште пред Јасенице.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)