со (предл.) - клинец (имн.)

Господарот брзо се сврти. Неговиот поглед крвнички се впи во Аргир и како со клинец го пронижа. Но само за миг.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Ама, Марко, како ќе се вртат тркалата?“ одеднаш извика Влатко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Најпрвин предно десно - Ај, со среќа, со десната да врви! - па предно лево; потоа задно десно, па задно лево. И - готово.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Надојдени матни води урнувале мост помеѓу два брега. Така и се случило Кара-Демир попаднал во некој дервишки ред да се боде со клинци и големи игли со диви молитви, како да се казнува за предавство кон исламот или кон долгогодишното пријателство.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Со клинец неговата треперлива рака ја ископа на ѕидот над одарот, каде што лежеше, реченицата што почесто му светнуваше во мозокот: Тука згасна Арсо во лето илјада деветстотинии и трето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Ти ги закова со клинци. Нели треба да се вртат. Автенцето да се движи!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тие кожи што беа за гајди, таргачи, мешини, ги сушеше така цели, превртени од внатрешната страна, а оние што беа за опинци, постеќии или ремења, ги распоруваше, ги оптегнуваше со клинци на чардакот и ги премачкуваше со ќуќур, стипса, сол, или со сок од билките чуен и ноктец.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)