со (предл.) - перница (имн.)

Од вратата па се до средината на десниот ѕид, каде што има врата за влегување во спалната, миндер послан и подреден со перници.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Будење со ќебе место со перница под главата!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Седи на креветот потпрен со перницата на грбот и гледа низ прозорецот: надвор ноќта е темна, опустена без ѕвезди; затворена сама во себе; се оцртува по некое дрво во градината како оглоден скелет; допира грозен глас на петел како фатен за шија.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога ќе ве спопадне неизвесноста; а може и збунетоста како делче на таа неизвесност, дали се имате прашувано:на каде првнуваат тогаш мислите, кон кое небо?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Миндерлак со перници. Перниците и пердињата се во македонски стил.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)