со (предл.) - хартија (имн.)

Зад него, Винстон можеше да ја види работната маса со зелено-засенчената ламба, говоропишувачот и жичната канта за отпадоци, набиена со хартија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тенките глуждести прсти му играат и шушкаат со хартијата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Беше Владе историчарот. Во десната рака и овој пат носеше најлон ќеса со хартии.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се наведна крај себе и од покрај столот крена една најлон ќеса со хартии, која ја носеше со себе уште кога дојде.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Иван ги извлекува торбичињата со ортома и ги испразнува во сандакот. Потоа го покрива со хартија.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од куќата на Димка слепо гледаа прозорците излепени со хартија.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Мора така - не виѓава. Кривите редови на буквите се леат со хартијата, хартијата со воденичкиот камен.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Нејзината рака верно другарува со хартијата, пеејќи за родната Македонија, за Европа, за храброста и смртта на македонските херои, за кошмарот и агонијата на душевната болка, за Колумбо, за силата на љубовта, за верата христијанска ...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Јасно го гледаше само генералот со лицето залепено со хартија, што се наоѓаше на капакот од табакерата на Петрович.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)