со (предл.) - гол (прид.)

И целиот тој беше полн и стежнат, со гола глава до високо над челото и со преостанатата коса повеќето пробелена.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
МАНОИЛ: (Со гола кама во рацете потрчува кон вратата.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
- Секој ден има да се раѓаат клонирани деца кои на 3 години ќе дигаат тегови од 150 кила, ќе тепаат диви свињи со голи раце, а на 9 години ќе маваат по литар Балантајн.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Лето. Сонцето застанато над црквата, Мајка му везе кошулка со распејани цветчиња, Тоа мавта со голите рачиња,се смешка, Гледа во сонот: две светулки го водат за раце и на бело ждребе го качуваат.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Изграден е речиси со голи раце големиот кинески ѕид на Балканот, со безброј жртви кои како некогаш пред повеќе илјади години во царството Кина, со вградени долги тунели во дното на пругата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се пареа како животни; таа стенкаше и бараше да се зарие во неа до коска; токму така, до коска; Фисот стенкаше, мрдаше со голиот газ, а Луција бараше уште; во еден момент, таа ме погледна и рече: „Фис, некој нѐ гледа“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потен Циганин, со голи, мускулести гради, ми мафта со сабјата пред очи: - Прашај го, ќе ти кажи, за ситен динар нема да ти лажи!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во небесно сина хала со голема маса и некој апарат поставен како тунел низ кој треба да поминеш со гол задник, пред очите на дваесет студенти со запалени погледи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
На крајот си ги чистат забите со голи прсти, со нокти или боцкајќи се со вилушката во непцата околу забите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На Французите им дојде курва дури од Париз, велат, некоја редоселка со голи нозе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А колкупати со гола рака сум ѝ го бришела носето и сум ја бришела и од други ѓубренца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога им здодеало на синовите да кршат камен и уште повеќе да го слушаат татка си како шепоти со невидливи ангели и апостоли, отишле далеку и се прогласиле за арамии, да ја смируваат крвта со туѓа крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Орлен Шумков и Богоја Гулабарин веднаш отрчале да го доведат својат пијан и дотогаш мирен другар, тој пак обајцата ги стресол од себе и продолжил да се врти околу куќата на Фиданка Кукникова страшно удирајќи си ги со тупаници градите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ревел дека срцето му е раскрвавено, дека е измамен, дека некого ќе задави со голи раце.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Небото се иссипаничави, на неговата кожа стежнуваа многу такви парчиња месечина, потоа се движеа свијокливо, се прогонеа меѓу себе и прскаа кога ќе се допреа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прскав и самиот и чекав мојата распаднатост да ја најдат човекодуши магесници со голи и бели грбови и да ме состават, стани, да ми шепнат, на свои раменици можеш да ги пренесеш запрегите до Лесново и од Лесново до Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еднаш, по еден сушен Петровден, удриле со голи сабји на карван што се враќал со сребро од Кратово.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаев дека сето тоа доаѓа од луѓе од Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе, кои сметаа дека полицајката работи спротивно на одредбите на Кривичниот законик.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Веднаш потоа на Фејсбук се појавија монтирани фотографии со мојот лик и со голо тело на жена на кое преку срамното со големи цифри беше запишана шифрата 5169.03.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Знаев дека тоа доаѓа од колеги од Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе, кои сметаа дека полицајката работи спротивно на одредбите на Кривичниот законик.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Веднаш потоа на Фејсбук се појавија монтирани фотографии со мојот лик и со голо тело на жена на кое преку срамното со големи цифри беше запишана шифрата 5169.03.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Потоа, секогаш кога ќе си спомнев точно на овие денови, сфатив, има толку многу нешта што брзо не се разбираат, не се даваат со голо око, толку прекрасни нешта скриени се таат во предметите околу нас, чекаат на нас, а ние слепо газиме на нив, ги ништиме тие мали, незаблежливи и неповторливи нешта, бездушно ги сакатиме.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таа го пречека како што го пречекуваше во сонот: со кафе, со пијалак, со проѕирна наметка на неа, со седнување крај него на каучот, со допирање со голите колена како што го допираше во сонот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој дожд тегнеше во неа еднолична мелодија но не можеше да избрише едно сеќавање на онаа ноќ под врбите во паркот, и потоа во неговата врела соба, кога праинсконската вистина ја отвори до срце и ја исполни: гаменот со голо теме може сѐ и чини сѐ што може.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Стиснат помеѓу две тешки тела во затворениот автомобил, удираше со голото теме во нискиот метален покрив и прегласно пцуеше - платеници и стаорци, ќе ми паднете проклети в раце и ќе ги проколнувате имињата на сите крави што ве доеле, а тие, свечени и исправени, седеа крај него бес глас во челустите како да се на нечиј погреб.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Па ќе те задавам бе чупе, ќе те задавам со голи раце!!!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Што ќе правите? Со гола рака се фаќа ли змија? Или со глава се турка ли ѕид?...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Еден светилник залета во воздухот и падна врз главата на омбашијата, а од неа бликна крв. – Пукај, сечи, коли! – се разрева раскрвавениот омбашија и сам се загна напред со голиот јатаган во забите и кубурите во двете раце. – Еј, Ристосеееее!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Обрезан, се соочи со природата мајката, морето, Марија младата се возбуди горешто ко огледало блескотна обелискот од искон создаден во него, близнак се преслика бесконечноста о, срцето на немоќта ритамот и смртноста - опсцената, ласцивната обелискот се вивна во интимниот кат, во еонот од похота по постоење со вродена моќ и смисла да биде проблесок на еросот нишан - алхемија трепетно писмо меѓу човекот и космосот веда устремена кон небесната матка за да го одрази идеално недопирливото овоплотувајќи се себеси сѐ она кое не се прикажува но може да се види со голо око створителу Куросе.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И така Сталин, потпирајќи се на човекот, и само на човекот, ги остави луѓето со голи раце, како несреќни Сизифи да го извишуваат каменот до небиднина.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сум седел и со гол газ на куп мраз. Цели часови. Резултатот, Нумо, ист како и со маслото.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дрвјата со голи гранки. Леите со цвеќиња покажуваат патчиња од уличката до влезовите на куќарките.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Според неа арно прави Пелагија што се здушила со Господ, ама не чини што не може во *ана да го напика Господ или исушениот Исус Христос онака закован на големиот дрвен крст, а и во малечкиов суртук со голата лејка што не се прибира со мракови!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таму ги остави во едно одајче, прибрано, варосано пресно, со гола сијалица на таванот, со ламаринено ќумбенце на средината и со една широка пенџера која гледаше на кај бавчите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе ме драсне некогаш, а јас мислам дека среќата со гола рака ме фатила за лице, за срце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ајде, чедо мое, вели, оган со голи раце не се запира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
од секаде ги бркаат домородците, а ако излезеш еднаш, враќање нема, си фрлил камен зад себе, оние што се инаетат ги клукаат со сол, а вода не им даваат, ги полнат со рицинус, со струја и со спици, со киселини и со куршуми, со гол газ на гол мраз им го бришат паметењето, да немаш родно место, да не спаѓаш никаде, склучува договори и со Бугарија и оттаму си ги зема Грците, а Македонците ги брка во Бугарија, секаде ги поттурнуваат, им ја истргуваат земјата од под нозете, на ненадејно ги фаќаат; жените велат: не ни чинат мажите затоа е вака, а никако не си и никако не е; секоја година нов ветер, нова вејавица,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се губи главата, си мислам, со гол газ ќе нѐ најдат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со голи раце сум го распретувала за да му ја откопам трагата кај што згазил.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слегуваат железничарите и патниците и го чистат снегот, го клоцаат, го туркаат, со голи раце го ринат од пругата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако се задржиш подолго, може и со гол газ да те истераат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дека езерата се загадени може веднаш да се види, со голо око: водата е темна, матна, полна со најразличен отпад - особено пластика.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кај сега ќе одам со гол газ, а? Зошто ли не ме уби, туку ме -посрамоти?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Горат неожнеаните ниви. Со голо око гледаат како истите коњаници ги потпалуваат созреаните жита.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Налет друго, велеа оти Петре, како даскал, ќе тепал на мртво и ќе нѐ ставал со голи колена врз зрна пченка.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Три дена само бладаше и спомнуваше некаква Атиџе која го замајува преку тенки фереџиња, а со голи колкови.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И една пролет, кога сѐ околу полјанката се расцвета и раззелене, двете јаворчиња останаа со голи гранки, црни и испукани. Се исушија. ***
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)