со (предл.) - лукав (прид.)

Во постојани расправии со препредени и со лукави трговци Евреи, Ерменци, Македонци и други во Солун, и Битола, тој научи да се снаоѓа и да биде упорен во остварувањето на своите замисли.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Музиката на јазикот со лукав одзвук на лунатик како мицелиум ќе капне под листовите ќе се овоплоти од Бакхус, Дионис и Бес ќе земе што мора - смисла за уживање, искушение трагизам ген за ритам, стих и мистицизам и ќе стане врашки убава, само-битна Луна! 4.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)