со (предл.) - пеколен (прид.)

Тој по мачниот живот што го мина, неколку пати соочувајќи се со смртта и со пеколни маки, во последен миг спасен пред да биде целосно жив закопан, им порачуваше да ги сакаат родната земја и јазикот до страдање, да не им се срди срцето против Албанија дури и кога ќе страдаат невини, татковината останува татковина, дури кога убива.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дали тоа изгледа како премин од јава во сон, или е проследено со пеколни маки...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)