со (предл.) - поткован (прид.)

Возачот, помагајќи си со батериска светилка, удираше со поткованата цокула по гумите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ги чувствуваше ударите со пендреци по лактовите и со потковани чизми по потколениците; се гледаше себеси како се прпелка по подот, како вреска за милост низ искршените заби.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Види го она малендавото, испиеното, како удира со поткованите цокули, - му се обрати Пандо на Нумо: - Оп, за малку што не падна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Собата се исполни со крупни луѓе во црни униформи, со потковани чизми на нозете и со пендреци во рацете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)