со (предл.) - седефен (прид.)

Го побара на својот колан ножот со седефена дршка но не стана да го избуши платното од кое стрелаа очите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Слушај: ноќе носам на својот колан нож со седефена дршка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Плаќав и без поздрав го напуштав плашејќи се од својот нож со седефена дршка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ножот со седефена дршка го зеде за една волнена фанела таму, на тулаана; дојде да работи пред да го продолжи својот живот по онаа врвица на која сврши последниот чекор на татко му.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ножот со седефена дршка го зеде за една волнена фанела таму, на тулаана; дојде да работи пред да го продолжи својот живот по онаа врвица на која сврши последниот чекор на татко му.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кога ножот со седефена дршка се забуца во гнилата маса сред неколку празни чаши, човекот заплива кон него и тој виде младо лице.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не се смеев јас. Сенката (гревот) се кикотеше. Слушај, ноќе носам на својот колан нож со седефена дршка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)