ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Со истиот стремеж се објаснува и фактот на распределбата на дополнителните графеми помеѓу симболите на основниот дел на системот, пренесен од грчкиот систем на писмо, а со што се нарушува редоследот и настанува нов, суштествено различен систем на прикажување на бројните вредности.

Според најприфа­теното мислење, Константин требало да ја создаде токму глаголицата како потполно оригинално словенско писмо, засновувајќи се врз грчки прототип и позајмувајќи низа знаци од источните системи на писмо.

Широкото филолошко образование на Константин, неговата лингвистичка ерудиција ги разјаснува оние врски што глаголицата ги има со грчкиот систем на писмо и со низа источни системи на писмо.

Суштествената разлика меќу овие системи лежи во графиката на знаците на писмото и во нејзиниот сооднос со појдовниот грчки прототип.

Притоа, првите девет симболи ги изразуваат единиците, наредните девет се десетките и натамошните девет симболи се стотките.

Во исто време, Месроп Маштоц свесно ја раскинува надворешната врска со графичкиот нацрт на грчкиот систем на писмо, земен како прототип, и слободно ја изнаоѓа графичката форма на знаците.

За такви утврдувања, неопходно е разгледување на посуштествените внатрешни карактеристики на системот на писмо, што би послужило како основа за претпоставување на зависноста на определен систем на писмо од определен извор.

Овие знаци-еписемони се карактеристични за грчкиот систем на писмо и за алфабетите, настанати врз основа на грчкиот.

Со иста цел, во некои случаи, во новосоздадениот систем на писмо се сочувуваат знаци кои немаат никакви вредности освен бројните.

На тој начин, архаичниот грчки систем од 23 знаци во алфабетски ред, кој завршува со симболот ypsilon, го сочинува она првобитно општо јадро, од кое подоцна ќе се развиваат сите останати варијанти на грчкото алфабетско писмо.

Очигледно е дека аналогни тенденции се пројавуваат и во другите системи на писмо, настанати во христијанската ера, конкретно, во старословенскиот свет.

Една од ваквите внатрешни системски карактеристики на писмото претставува редоследот на графемите во системот и токму во тој поглед ерменскиот систем на писмо покажува неспорна врска со грчкиот систем на писмо: токму според моделот на грчкиот систем се издвојуваат соодветните звуци и се сместуваат во определен редослед, кој на почетокот го рефлектира редоследот на грчката алфабетска низа.

На почетокот на деветтиот век, во словенскиот културен ареал се појавуваат сосема оформени системи на писмо, засновани врз грчкиот систем на писмо.

Така, коптскиот и готскиот систем речиси без измени го повторуваат графичкиот облик на соодветните знаци на грчкото унцијално писмо, но староерменското писмо нема никаква врска со графиката на грчкиот систем на писмо.

Јасно е дека за ваков систем на бележење бројни вредности се потребни минимум 27 симболи, а во класичниот грчки систем на писмо, имено, писмото од Атина од петтиот век п.н.е. оформено врз база на јонскиот алфабет, се присутни токму 27 графеми.

На овој начин се создава надворешно оригинално писмо, кое навидум е независно од надворешните врски и влијанија.

Со тоа се објаснува фактот дека староерменското писмо покажува графички врски со повеќе системи на писмо, но не се сведува во целина на ниеден определен графички систем.

Мотивацијата на ваквото слободно творештво на графичките симболи се чини дека лежи во стремежот да се прикрие зависноста на новосоздадениот систем на писмо од изворникот, во дадениот случај, од грчкиот систем на писмо.

Во преобразбата дојде до испаѓање на старосемитското sadhe од грчкото писмо и до создавање на неколку дополнителни знаци за одбележување на вокалите Грчката, латинската и кириличната азбука на Палатино, 1548 г. од грчкиот јазик.