американски (прид.) - авангарда (имн.)

И покрај врската со авангардата, Ворхол, како и другите автори во рамките на амери­канскиот андерграунд, најзначајна врска вос­по­стави токму со Холивуд, и тоа во негација на неговата естетика.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во филмовите на американската авангарда имаме наметливо отфрлање и разбивање на сите закони врзани за комерцијалниот филм, не само во однос на естетиката, туку и во однос на чистата техника.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Улогите всушност се свртуваат: бидејќи авторот само ја вклучува (речиси во сите Ворхолови филмови камерата е фиксна за време на снимањето), тој станува објективен и на самата машина (низ грешки) како и на учесниците (низ инциденти) им дозволува одредена субјективност. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 99
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Она што би можеле да го сметаме како техничка некомпетенција, првиот теоретичар на американската авангарда, Јонас Мекас, го прогласува за интегрален дел од нив­ната естетика: „... дури и грешките како што се неострите кадри, камерата која се мрда, несигурните чекори и движења, преекспонираните и неекспонираните секвенци - сето тоа станува дел од новиот филмски речник, неразделна компонента на психолошката и визуелната реалност на модерниот човек”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ако кај Вертов и Годар е забележливо присуството на авторот, тогаш кај Ворхол е забележливо присуството на машината (камерата) и отсуството на авторот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ме прашаа Белгијанците и дали американската авангарда оди во правец на европската авангарда и еве што им реков: “Американската авангарда го сфати карактерот на некои европски дела, остварувањата на Пјер Булез, Карлхајнц Штокхаузен, Анри Пусер, Бо Нилсон, Бенгт Амбро, и ги претстави концертите како што тоа го направи пијанистот Дејвид Тјудор.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Побуната на американската авангарда против Холивуд, започната во четириесеттите со Маја Де­рен, се разви во шеесеттите на врвот од коли­­зијата помеѓу промените во духот на вре­мето и холивудската догматика.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)