безизлезен (прид.) - улица (имн.)

Сеедно, растев; безизлезната улица ми стануваше тесна.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Трчав сѐ до безизлезната улица со чувство дека сувиот призрак ме гони.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ја поминавме безизлезната улица и се упативме кон широчината. Кај багремите стоеше Пенчо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Генералстап многу повеќе страдаше од чаршијата отколку од децата на безизлезната улица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)