бел (прид.) - какаду (имн.)

Кога ќе си спомнеше на вечноста најмалото пердувче му затреперуваше од среќа и тогаш белиот какаду ќе крикнеше бело среде ливадата на самоубиственото молчење.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
На белиот какаду некој одамна му беше шепнал дека колвањето е всушност оставање знаци во времето.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Никој не го прашува белиот какаду во Ботаничката градина во Сиднеј дали по последниот бел крик ќе се престори во перница од пердуви.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)