бел (прид.) - коленица (имн.)

На тој личен континент, во белезици невидени маглени спрегови, затворен и сепак достатно облеван со југовна топлина, човекот е со онаков облик како што најмногу сакал да го има се бранува низ движења над бели коленици, над сунѓерести габи и над притаени крвариги.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Да ги гледаш белите коленици на перачките, џандарите на прошетка што застануваат покрај нив, да ги гледаш војските – кој без капа кој без колан кога се враќаат дома од насока на гробиштата, од насока на оние безброј бигорни крстови врз кои колваат некои црни птици...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)