бел (прид.) - крпа (имн.)

Треба да им однесам на пријателите во градот некое црвено јајце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
На главата носеше табла, згора покриена со бела крпа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Селанецот место да застане, ја тргна белата крпа, со која беше покриена кошницата и внатре се покажаа црвени велигденски јајца.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Жената ја попрска со вода питата и ја покри со чиста бела крпа, да омекне.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- На изгрејсонце сум се разбудила на еден зглавник со него, бабо, покриени со една јамболија... од една вода сме се измиле... во бела крпа од лебот и пиперна солца сум му врзала... и сум го испратила угоре сè до Самовилската ливада, до езерцата Пелистерски очи... по една темјанушка како нишан си подадовме - Ќе се вратам - ми рече - Ќе те чекам - му реков... и си замина отаде превалецот - како мама што си замина - накај Беласица...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Краста: Штом ќе видам печена мисирка ми се одземаат нозете и веднаш се губам. (Околу вратот врзува бела крпа со негови иницијали) Напросто не можам да се сопрам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Макс излегува.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ете, затоа останало и сега лебот што го купуваме да го виткаме во бела крпа.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Невозможно, а сепак можно“, рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Никогаш не сме зборувале за тоа, зашто мислев дека не можеш да се сеќаваш: баба ти често месеше леб, го печеше и топол го виткаше во бела крпа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Навистина прекрасен мирис - на спокојство и ситост!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мајка ми свари јајца, две парчиња леб ми намачка со маргарин, меѓу нив парче сирење, еден домат и сето тоа ми го завитка во бела крпа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Стара баба с дрехла рака крена бела крпа и избриши свој си образ, очи, клепки, с'лзи.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Станах, младо, като луда, измих мртва снага, измих снага, измих рана, сина си промених и заврзах на глава му двете половини, них обвих ја с бела крпа, бела, копринена.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)