благ (прид.) - укор (имн.)

Погледот на писателот се смееше. Како да се доверува, како да ми нарачува, но со благ укор: Многу се надевав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вели, многу ги има... (Со благ укор).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И цветчињата овенаа, како што и самата венеам, мили домаќине!... (Оддалеку се слуша песната „Сите момчиња дојдоа...“ Радосно). Тие се!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Но она што навистина го рече носеше поинаква порака: - Посакувам да ме посетуваат - рече а притоа го изостави благиот укор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)