воден (прид.) - површина (имн.)

Таа се собира во себе и се смирува како стаклеста водна површина.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Наметнат со долга и сина, како водите на езерото антерија застануваше на најдолното стапало и вѕираше уморен поглед во водената површина - сѐ додека по неа играа сончевите зраци...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Беличот ја остави притката и чунот и се зализга нечујно по водената површина.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Некаде крај големата водена површина се наѕира град, таму е остатокот на светот, таму се другите, а Меланхолијата е издвоена овде, сама.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој се бранува и сака да се излее како шарено топло море.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И јас бев загледана во некое отсуство, моето небо беше празно и ме обвиваше мрак.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тежината на сопствениот крст Навлегувајќи во длабочината на сопственото битие, на подножјето на снежната планина тој го препозна кривулестиот пат, по кој што, во форма на шарена тенка змија, се нишаше, влечејќи се низ водената површина, долу покриена со магла, горе кон снежната планина.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)